Давід: цар ізраільска-іўдзейскі

да н.э.) — цар іўдзейскі, потым другі цар ізраільска-іўдзейскі, малодшы сын Іясея з Віфлеема. У ісламскай традыцыі Дауд.

Давід
іўр.: דָּוִד
King of Israel[d] 1003 да н.э. — 970 да н.э.
Папярэднік	Іевасфей[d]
Пераемнік	Саламон
Нараджэнне	1039 да н.э. Віфлеем, Дзяржава Палесціна
Смерць	969 да н.э. Іерусалім
Месца пахавання	Горад Давіда[d] Іерусалім
Род	дом Давіда[d]
Бацька	Есей[d]
Маці	Нацэвет[d]
Жонка	Вірсавія, Авігея[d], Эгла[d], Мелхола[d], Ахіноам[d], Нагіф[d], Абіталь[d], Суламіта, Maacah[d] і Avishag[d]
Дзеці	Саламон, Авесалом, Кілеаб[d], Фамар[d], Нафан[d], Адонія[d], Амнон[d], Івхар[d], Ерымот[d], Ітрэам[d], Шэфатыя[d], Хазана[d], Собаб[d] і Эліяда[d]
Веравызнанне	Яхвізм[d] і іўдаізм
Дзейнасць	пастух, кіраўнік, паэт, warlord, інструменталіст, манарх
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Паводле Старога Запавету, у юнацтве пасвіў авечак і вылучаўся добрай ігрой на арфе, дзякуючы гэтаму трапіў да двара цара Саўла для суцяшэння яго сваёй ігрой у час царскага сумнага настрою. Пасля Давід стаў царскім збраяносцам, а неўзабаве і зяцем цара Саўла. Перамога, атрыманая Давідам у адзінаборстве з філістымлянскім асілкам Галіяфам, зрабіла яго героем, але стала прычынай варожых да яго адносін цара Саўла, які быў схільны бачыць у ім свайго ворага і некалькі разоў хацеў забіць. Гэта вымусіла Давіда хавацца ад праследаванняў Саўла ў Паўднёвай Палесціне, дзе ён стаў на чале вольніцы, а потым паступіў на службу да філістымлянаў.

Пасля гібелі ў бітве з філістымлянамі Саўла і яго сыноў Давід быў абвешчаны царом Іўдзеі, да якой ён потым далучыў тэрыторыю ізраільскіх плямёнаў, захапіў хананейскі горад Іерусалім, куды перанёс з Хеўрона сваю сталіцу, і стварыў моцнае цэнтралізаванае Ізраільска-Іўдзейскае царства, якое дасягнула межаў Егіпта. У выніку краіна і яе сталіца значна ўзмацнелі і ўзбагаціліся. У мэтах павелічэння аўтарытэту сталічнага горада Давід перанёс у Іерусалім г. зв. каўчэг запавету і ўвёў пры ім правільнае богаслужэнне. Ён правёў перапіс насельніцтва (каля 973 до н.э., не завершаны), устанавіў падаткі, апроч народнага апалчэння стварыў атрады целаахоўнікаў з іншаземцаў (крыцян і філістымлян).

Давід меў намер пабудаваць у сталіцы храм у гонар Яхве, аднак міжусобіцы паміж яго шматлікімі шлюбнымі і пазашлюбнымі нашчадкамі перашкодзілі яму ажыццявіць да канца гэту задуму. Пры жыцці Давід толькі паспеў сабраць у Іерусалім для пабудовы храма вялізныя сумы грошай у золаце і срэбры, рабочых і каменячосаў, нарыхтаваць шмат жалеза, медзі і кедравай драўніны. Пабудаваў жа гэты храм яго сын Саламон, які нарадзіўся ад Вірсавіі, якую Давід забраў у аднаго са сваіх воінаў — Урыі.

У яўрэйскім фальклоры Давід паказваецца смелым пераможцам асілка Галіяфа. Біблеістыка адмаўляе прыпісваемае Давіду рэлігіёзнай традыцыяй складанне псалмоў.