Скульптура

Мастацка-выразнымі сродкамі скульптуры зьяўляюцца пабудова аб’ёмнай формы, плястычная мадэліроўка (лепка), распрацоўка ценярысу, фактуры, часам колеру.

Скульптура вырабленая з каменьня мае больш працяглы пэрыяд захаваньня чым творы мастацтва з скорапсавальных матэрыялаў, такія скульптуры зьяўляюцца большасьцю з захаваўшыхся працаў, акрамя керамікі, з старажытных культураў, у той час як традыцыя скульптуры з дрэва, магчыма, зьніклі амаль цалкам. Тым ня менш, самыя старажытныя скульптуры былі яскрава афарбаваныя, але размалёўка да нашых дзён не захавалася.

Скульптура займала цэнтральнае месцы ў рэлігійнай сьвядомасьці шматлікіх культураў, і да апошніх стагодзьдзяў яны былі занадта дарагімі для фізычных асобаў, таму пераважна скульптуры былых часоў зьяўляюцца выразам рэлігіі або палітыцы. Тыя культуры, чые скульптуры захаваліся ў дастатковых колькасьцях ўключаюць культуры Старажытнага Міжземнамор’я, Індыі і Кітаю, а таксама шматлікая іхная колькасьць маецца ў Паўднёвай Амэрыцы і Афрыцы.

Эўрапейская традыцыя стварэньня скульптураў пачалася ў Старажытнай Грэцыі, дзе набыла шырокі характар у клясычны пэрыяд. У Сярэднявеччы, гатычная скульптура прадстаўляла герояў і сюжэты хрысьціянства. Адраджэньне клясычных твораў у эпоху Рэнэсансу прывяло да стварэньня шматлікіх знакамітых скульптураў, як то статуя Давіда працы Мікелянджэлё. Мадэрнісцкая традыцыя стварэньня скульптуры адышла ад традыцыйных працэсаў і акцэнтавала ўвагу на перадачы перш за ўсё чалавечага цела.

• Культуралогія: Энцыклапедычны даведнік / Уклад. Дубянецкі Э. — Менск: БелЭн, 2003. ISBN 985-11-0277-6.

  Скульптура — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Энцыкляпэдыя скульптуры  (рас.)
• Скульптуры ў музэі Вікторыі і Альбэрта  (анг.)
• Гісторыя разьвіцьця скульптуры  (рас.)
• Міжнародны цэнтар скульптураў  (анг.)