Мэзаліт

μέσος — сярэдні і λίθος — камень) — пэрыяд паміж палеалітам і нэалітам, з варыянтамі датаваньня ад 15 да 6 тыс. год да н. э.

Пачатак мэзаліту (канец плейстацэну) зьвязаны са сканчэньнем Ледавіковага пэрыяду ў Эўропе і зьнікненьнем мэгафаўны, што закранула большасьць культураў эўрапейскага рэгіёну і, у сваю чаргу, падштурхнула разьвіцьцё мікралітычнае тэхнікі праз патрэбу паляваньня на драбнейшую жывёлу. Скончыўся з распаўсюджаньнем земляробства ў розных мясцовасьцях.

Найважнейшыя дасягненьні мэзаліту — вынаходніцтва луку і стрэл і прыручэньне жывёлаў. Зьявіліся першыя мэдыцынскія навыкі. У мастацтве — пачатак тэндэнцыі да схематычнага выяўленьня антрапаморфных ды зааморфных матываў. Зь іншага боку, шэраг рэгіёнаў сьвету (у прыватнасьці, Левант) існуюць рысы практычна імгненнага пераходу да нэаліту бяз стадыі мэзаліту.

• Мэзаліт на Беларусі