Ві́ктар Бабары́ка (9 лістапада 1963, Менск) — беларускі банкір, філянтроп, калекцыянэр, культурны і грамадзкі дзяяч, палітычны вязень.
У 2000—2020 гадах старшыня Праўленьня ААТ «Белгазпрамбанк».
Віктар Бабарыка | |
Дата нараджэньня | 9 лістапада 1963 (60 гадоў) |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Месца вучобы | |
Занятак | банкір, мэцэнат, калекцыянэр мастацтва, культурніцкі дзяяч, грамадзкі дзяяч, палітык |
Месца працы | |
Дзеці | Эдуард Бабарыка[d] |
Узнагароды | |
Сайт | babariko.vision (рас.) |
Подпіс | |
Скончыў у 1981 годзе СШ № 92 г. Менску. У 1988 годзе скончыў мэханіка-матэматычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту па спэцыяльнасьці «Тэарэтычная мэханіка». Працоўную дзейнасьць пачынаў у НВА парашковай мэталюргіі, дзе працаваў начальнікам аддзелу ЗЭД.
Скончыў у 1995 годзе Акадэмію кіраваньня пры прэзыдэнце Рэспублікі Беларусь па спэцыяльнасьці «эканоміка, арганізацыя ЗЭД». У ліпене таго ж году пачаў працаваць у банкаўскай сыстэме Беларусі (банк «Алімп»).
У 2000 годзе скончыў магістратуру Беларускага дзяржаўнага эканамічнага ўнівэрсытэту. У ліпене таго ж году прызначаны Старшынём Праўленьня ААТ «Белгазпрамбанк».
12 траўня 2020 году ў сваім Facebook абвясьціў, што высоўвае сваю кандыдатуру на прэзыдэнцкіх выбарах. У той жа дзень прэс-служба «Белгазпрамбанку» паведаміла аб выхадзе Бабарыкі са складу праўленьня і звальненьні яго з пасады старшыні праўленьня па ўласным жаданьні. Пасьля арышту Сяргея Ціханоўскага Бабарыка 30 траўня заявіў пра шматлікія парушэньні на цяперашнім этапе выбарчай кампаніі і пра тое, што ў сувязі з гэтым магчымасьць сумленных выбараў пад пагрозай. Ён абяцаў юрыдычную і фінансавую падтрымку пацярпелым удзельнікам сваёй ініцыятыўнай групы. Бабарыка сказаў, што не чакаў «настолькі цынічных» правакацыяў на такім раньнім этапе выбарчай кампаніі. Ён дадаў, што ў панядзелак будзе перададзены афіцыйны зварот пра парушэньні ў Цэнтральную выбарчую камісію.
1 чэрвеня на Facebook ён напісаў, што за ягонае вылучэньне сабралі амаль 100 тысячаў подпісаў, «шчыльна наблізіліся» да гэтых лічбаў і абвясьціў пляны сабраць мільён подпісаў. 29 чэрвеня праваабарончая арганізацыя Amnesty International прызнала Бабарыку, ягонага сына, а таксама некалькіх іншых арыштаваных апанэнтаў Лукашэнкі вязьнямі сумленьня.
6 ліпеня 2021 году судзьдзя Вярхоўнага суду Беларусі Ігар Любавіцкі вырак Бабарыку «да 14 гадоў пазбаўленьня волі з адбываньнем у папраўчай калёніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму са штрафам у памеры 5000 базавых велічыняў, з пазбаўленьнем права займаць пасады, зьвязаныя з выкананьнем арганізацыйна-распарадчых і адміністрацыйна-гаспадарчых абавязкаў на тэрмін 5 гадоў».
Заснавальнік Міжнароднага дабрачыннага фонду дапамогі дзецям «Шанец».
Пра гістарычную ролю Расеі ён сказаў: «Успомнім гісторыю. З часу ўтварэньня моцнага Маскоўскага княства ў канцы XVII стагодзьдзя адбылося размываньне ліцьвінскага гена Вялікага Княства Літоўскага, якое мы перанесьлі. Гэта дакладна для Ўкраіны. Генэтычны матэрыял Беларусі і Ўкраіны быў моцным разьведзены перасяленцамі з Усходу».
Бабарыка падтрымлівае палітычны нэўтралітэт Беларусі і таму за выхад Беларусі з АДКБ.
У сакавіку 2014 году ён нядбайна выступіў за бел-чырвона-белы сьцяг: «Пакуль у Беларусі будзе ідэя і думка, якая можа аб’яднаць нас такіх розных, з розным мастацкім густам, палітычнымі прыхільнасьцямі, узростам і адносінамі, датуль была, ёсьць і будзе наша бел-чырвона-белая сінявокая Беларусь. Жыве Беларусь!»
Катэгарычны праціўнік сьмяротнага пакараньня. Мяркуе, што неабходна правесьці рэфэрэндум па пытаньні скасаваньня сьмяротнага пакараньня.
Дзеці: сын Эдуард і дачка Марыя. Жонка Марына 15 жніўня 2017 году загінула на Мадэйры падчас заняткаў дайвінгам.
5 ліпеня 2023 года Мінскі абласны суд асудзіў Эдуарда Бабарыку да 8 гадоў калоніі.
Пры канцы сакавіка 2021 году абнародаваў сваю новую праграму, 9-ы прынцып якой называўся «Беларусь застаецца сябрам існых вонкавапалітычных дамоў», сярод якіх згадваліся Арганізацыя Дамовы аб калектыўнай бясьпецы (Расея) і Эўразійскі эканамічны зьвяз (Расея). Насуперак гэтаму, паводле 18-га артыкула Канстытуцыі Беларусі, «Рэспубліка Беларусь ставіць за мэту зрабіць сваю... дзяржаву — нэўтральнай». Пагатоў, апошні 11-ы прынцып праграмы Бабарыкі называўся «Беларуская і расейская мовы — дзьве дзяржаўныя мовы», дзе расейская згадвалася ў якасьці «актыва», а беларуская — у якасьці «спадчыны». Пры гэтым рэфэрэндум у Беларусі 1995 году, пасьля якога расейскай мове надалі статус дзяржаўнай, праводзіўся з парушэньнем 17-га артыкула Канстытуцыі, 3-га артыкула Закону «Аб усенародным галасаваньні» і завышэньнем яўкі да больш як паловы ў 141 (54 %) з 260 выбарчых акругаў, дзе празь няяўку не адбыліся адначасныя парлямэнцкія выбары.
This article uses material from the Wikipedia Беларуская (тарашкевіца) article Віктар Бабарыка, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Зьмест даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначанае іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (тарашкевіца) (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.