Okanagan

Die gebied behels die bekken van die Okanagan-meer en die Kanadese deel van die Okanagan-rivier, en sy belangrikste stad is Kelowna.

Okanagan is een van die warmste gebiede in Kanada en 'n gewilde bestemming vir bootvaarders en ander watersportentoesiaste, asook 'n geskikte gebied vir skisport, stappers en vrugtebou. Okanagan het intussen ook bekendheid verwerf vanweë sy wynboubedryf.

 

 

Die Okanagan-vallei is die tuisland van die Okanagan, 'n Eerste Nasie van die Binnelandse Salish-volke wat as 'n volk van jagters en versamelaars met wildsvleis, bessies en wortels as hulle stapelvoedsel. Hulle het daarnaas ook na die noorde en suide getrek om vis (veral salm) te vang en handel met ander nasies te dryf. Die volke van die Okanagan Nation Alliance is vandag onafhanklike nasies wat voordeel trek uit die natuurlike hulpbronne en toerismebedryf in die gebied. Die jaarlikse vergadering in Augustus is 'n fees wat die voortbestaan van die oorspronklike Okanagan-leefwyse en kultuur vier.

In 1811 het die eerste Blanke pelshandelaars, 'n ekspedisie wat vanuit Fort Okanogan in noordwaartse rigting getrek het, hulle in Okanagan gevestig en 'n buitepos van die Pacific Fur Company by die samevloeiing van die Okanagan- en Columbia-riviere gestig. Binne vyftien jaar het pelshandelaars 'n handelsroete deur die vallei gevestig om goedere tussen die Thompson-gebied en die Columbia-rivier te vervoer. Hierdie handelsroete het tot by die jaar 1846 bestaan, toe die 49ste breedtegraad in die Oregon-verdrag as grens tussen Brits-Noord-Amerika en die Verenigde State wes van die Rotsgebergte vasgelê is. Die nuwe grenslyn het dwarsdeur die vallei geloop. Om nie aan die betaling van doeanegelde onderhewig te wees nie, het Britse handelaars 'n roete deur die Fraser Canyon en langs die Thompson-, Nicola-, Coldwater- en Fraser-rivier na Fort Langley gekies wat Fort Okanogan verbygesteek het. Fort Okanogan was destyds in besit van die Hudson's Bay Company wat vroeër met die Northwest Company saamgesmelt het nadat die laasgenoemde die Pacific Fur Company gekoop het. Vir sowat 'n dekade lank het geen vreemdelinge meer 'n besoek aan die Okanagan-vallei afgelê.

Met die stigting van 'n Oblate-sendingstasie deur Vader Charles Pandosy in die gebied van die huidige Kelowna het die eerste Europese setlaars hulle in 1859 in die streek gevestig. In die volgende dekades het honderde veetelers op nuwe plase in die omgewing van die Okanagan-meer kom woon. Die goudstormloop van Fraser Canyon in 1858 het tot die vestiging van meer mense in Okanagan gelei, en 'n aantal Amerikaanse prospekteerders het hul kleims in die omgewing van die Suid-Okanagan- en Similkameen-valleie begin afsteek waar hulle op sommige plekke op goud en koper afgekom het. Die ontwikkeling van die mynboubedryf in die suidelike Okanagan-gebied het meer boere en kleiner ondernemings uit die dienstesektor gelok.

Alhoewel Okanagan vandag bekend staan vir sy vrugtebedryf, moes vrugteboere aanvanklik teen baie moeilikhede stry. Die eerste kommersiële appelboorde is in 1892 aangelê, maar vanweë 'n aantal teenslae het die bedryf eers in die 1920's werklik op dreef gekom. Die aanvraag na vervoergeriewe vir vrugte en ander plaaslike produkte het die aanleiding vir die inbedryfstelling van stoombote op die Okanagan-meer gegee - die S.S. Aberdeen in 1886, en die S.S. Sicamous en S.S. Naramata in 1914. Die twee laasgenoemde het as 'n toeristeattraksie in Penticton oorleef.

In die tweede helfte van die 20ste eeu het verskeie ondernemings begin om plaaslike hulpbronne te ontgin soos byvoorbeeld bosbou in Princeton. Die snelste groeiende bedrywe in Okanagan is tans eiendomme, toerisme en aftreeoorde, terwyl daar ook steeds meer vrugteboorde met wynplase en wingerde vervang word.

Die vallei het danksy die sonnige klimaat, sy mere en toeristeaantreklikhede rondom die wynbedryf tot 'n gewilde bestemming vir toeriste en afgetredenes ontwikkel. Gedurende die oesseisoen is Okanagan 'n magneet vir rondtrekkende landbouwerkers uit veral Québec en Meksiko wat in trekarbeiderskampe gehuisves word.