Никоҳ

Никоҳ (арабӣ: نكاح) заношӯӣ, издивоҷ; ақди никоҳ кардан зан гирифтан; ба никоҳи касе даровардан ба касе ба занӣ додан.

Духтаре дошт, ба никоҳи ман даровард. Саъдӣ

2.Никоҳ — иттифоқи аз ҷиҳати ҳуқуқӣ танзимшудаи ихтиёрона ва баробарҳуқуқи зану мард аст, ки барои бунёди оила равона шуда, барои ҳамсарон ҳуқуқу ӯхдадориҳои шахсӣ ва амволиро ба вуҷуд меорад. Нишонаҳои ҳуқуқии никоҳ - хусусиятҳои хоси дар қонун инъикосёфтаи он аст, ки ба тариқи зайланд:

- никоҳ танҳо миёни зану мард баста шуда метавонад;
- барои бастани никоҳ мавҷудияти изҳори иродаи ихтиёронаи онҳое лозим аст, ки ба никоҳ ворид мешаванд;
- никоҳ иттифоқи баробарҳуқуқ аст;
- никоҳ бояд аз ҷиҳати ҳуқуқӣ ба расмият дароварда шавад, яъне дар мақомоти сабти асноди ҳолати шаҳрвандӣ ба қайд гирифта шавад;
- мақсади никоҳ бунёди оила аст, дар ҳолати баръакс, никоҳ беэътибор дониста мешавад;
- қайди никоҳ боиси пайдо шудани ҳуқуқу уҳдадориҳои шахсӣ ва молумулкии ҳамсарон мегардад.

• Никоҳи беэътибор
• Домодсалом
• Домодталбон