Beton

Beton diwangun ti campuran keusik sarta bahan agregat (batu kerikil nu diaméterna 2-3,5 cm) anu ditalian jeung semén sarta cai. Bahan agregat geus dipaké saprak 2000 taun ka tukang, contona minangka bahan wangunan dina peradaban Mesir Kuna, Yunani Kuna, sarta Romawi Kuna. Tapi dina mangsa éta, beungkeutan pikeun agregat beton masih ngagunakeun bahan-bahan anu basajan, antara séjén campuran kapur sarta cai atawa campuran taneuh liat sarta gips. Dina prosés pembuatan beton, keusik, semén, sarta cai dicampur kalayan bahan-bahan nu tangtu. Dina tahap saterusna adonan kasebut diaduk ditambah kalayan agregat, diaduk deui nepi ka rata sarta dicicingkeun kana citakan anu nyieun hiji kontruksi. Ayeuna modél beton anu dimekarkeun nyaéta Portland Cemen (PC) anu kapanggih ku Joseph Aspdin ahli kontruksi asal Inggris, dina 1842. Modél pangwangunan kasebut dipikawanoh minangka semén. Joseph Aspdin nyiptakeun semén jieunan kahiji anu bener ku cara ngabeuleum batu kapur sarta taneuh liat sacara babarengan. Prosés ngabeuleumna téh robah sipat-sipat kimiana sarta Joseph Aspdin nyiptakeun semén leuwih kuat batan ngagunakeun kapur nu diancurkeun.

Pikeun nambahan kakuatanana, struktur beton ogé dirojong ku bahan penguat séjén, contona waja. Bahan penguat ieu mindeng disebut waja tulangan. Waja ieu baris ngahiji kalayan beton anu geus garing. Alatan mangpaatna sarua kawas tulang dina awak manusa. Mangka modél ieu dingaranan beton bertulang. Sistem beton bertulang kapanggih ku Joseph Morier (1823-1906) dina 1849 sarta dipaténkeun dina 1867. Kontruksi beton bertulang dimimitian ti prosés nyiapkeun citakan beton luyu jeung rarancang sarta nyieun adonan beton dina tempat anu kapisah. Dina citakan beton kasebut waja tulangan disusun nurutkeun pola nu tangtu, luyu jeung kontruksi. Adonan beton saterusna dicicikeun kana citakan sarta diingkeun nepi ka jadi garing. Waktu anu diperlukeun beton jadi garing sarta teuas nyaéta kira-kira 28 poé. Sanggeus éta, citakan beton bisa dibuka.