Antipsikiatria

Kundërshtimet përfshijnë besueshmërinë e diagnozës psikiatrike, efektivitetin dhe dëmin e dyshimtë të lidhur me medikamentet psikiatrike, dështimin e psikiatrisë për të demonstruar ndonjë mekanizëm të trajtimit të sëmundjes për efektet e ilaçeve psikiatrike dhe shqetësimet ligjore për të drejtat e barabarta të njeriut dhe lirinë civile që anulohen nga prania e diagnozës. . Historikisht kritikat e psikiatrisë dolën në dritë pasi u përqendruan në dëmet ekstreme që lidhen me trajtimin elektrokonvulsiv ose terapinë e shokut me insulinë .

Termi "anti-psikiatri" është i diskutueshëm dhe përdoret shpesh për të hedhur poshtë të gjithë kritikët e psikiatrisë, shumë prej të cilëve pajtohen se një rol i specializuar ndihmësi për njerëzit në shqetësime emocionale mund të jetë ndonjëherë i përshtatshëm dhe të lejojë zgjedhjen individuale rreth vendimeve të trajtimit.

Përtej shqetësimeve për efektivitetin, antipsikiatria mund të vërë në dyshim bazat filozofike dhe etike të psikoterapisë dhe mjekimit psikoaktiv, duke i parë ato si të formësuara nga shqetësimet sociale dhe politike dhe jo nga autonomia dhe integriteti i mendjes individuale. Ata mund të besojnë se "gjykimet për çështje të arsyeshme duhet të jenë prerogativë e mendjes filozofike" dhe se mendja nuk duhet të jetë një shqetësim mjekësor. Disa aktivistë e refuzojnë nocionin psikiatrik të sëmundjes mendore . Anti-psikiatria e konsideron psikiatrinë një instrument shtrëngues të shtypjes për shkak të një marrëdhënieje fuqie të pabarabartë midis mjekut, terapistit dhe pacientit ose klientit, dhe një procesi diagnostikues shumë subjektiv. Angazhimi i pavullnetshëm është një çështje e rëndësishme në lëvizje.

Lëvizja e decentralizuar ka qenë aktive në forma të ndryshme për dy shekuj. Në vitet 1960, pati shumë sfida për psikanalizën dhe psikiatrinë kryesore, ku vetë baza e praktikës psikiatrike karakterizohej si represive dhe kontrolluese. Psikiatër të identifikuar me lëvizjen përfshinin Timothy Leary, RD Laing, Franco Basaglia, Theodore Lidz, Silvano Arieti dhe David Cooper . Të tjerë të përfshirë ishin Michel Foucault, Gilles Deleuze, Félix Guattari dhe Erving Goffman . Cooper përdori termin "anti-psikiatri" në vitin 1967 dhe shkroi librin Psychiatry and Anti-psichiatry në 1971. Fjala Antipsychiatrie ishte përdorur tashmë në Gjermani në 1904. Thomas Szasz prezantoi përkufizimin e sëmundjes mendore si një mit në librin Miti i sëmundjes mendore (1961). Megjithatë, me leximin e literaturës së tij, ai shprehet shumë qartë se ai ishte minuar drejtpërdrejt nga lëvizja e udhëhequr nga David Cooper (1931-1986) dhe se Cooper kërkoi të zëvendësonte psikiatrinë me markën e tij të saj. Giorgio Antonucci, i cili mbrojti qasjen jopsikiatrike ndaj vuajtjes psikologjike, nuk e konsideronte veten pjesë të lëvizjes antipsikiatrike. Pozicioni i tij përfaqësohet nga "të menduarit jopsikiatrik, i cili e konsideron psikiatrinë një ideologji pa përmbajtje shkencore, një mosdije, qëllimi i të cilit është të asgjësojë njerëzit në vend që të përpiqet të kuptojë vështirësitë e jetës, si individuale ashtu edhe sociale, dhe më pas. për të mbrojtur njerëzit, për të ndryshuar shoqërinë dhe për të krijuar një kulturë vërtet të re” . Antonucci e prezantoi përkufizimin e psikiatrisë si një paragjykim në librin I pregiudizi e la conoscenza kritika alla psichiatria (1986).

Lëvizja vazhdon të ndikojë në të menduarit për psikiatrinë dhe psikologjinë, brenda dhe jashtë atyre fushave, veçanërisht në aspektin e marrëdhënieve midis ofruesve të trajtimit dhe atyre që e marrin atë. Çështjet bashkëkohore përfshijnë lirinë kundër detyrimit, natyrën kundër edukimit dhe të drejtën për të qenë ndryshe.

Kritikët e antipsikiatrisë nga brenda vetë psikiatrisë kundërshtojnë parimin themelor se psikiatria është përkufizim e dëmshme. Shumica e psikiatërve pranojnë se ekzistojnë çështje që duhet të adresohen, por se heqja e psikiatrisë është e dëmshme. Profesionistët mjekësorë shpesh i konsiderojnë lëvizjet anti-psikiatrike si nxitje të mohimit të sëmundjeve mendore dhe janë krahasuar me teoritë konspirative .

• Psikiatri
• Psikiatria
• Psikologjia
• Antipedagogjia 

• Antonucci, Giorgio (1986). Coppola, Alessio (red.). I pregiudizi e la conoscenza. Critica alla psichiatria [The prejudices and knowledge. Critics of psychiatry] (në italisht). Preface by Thomas Szasz (bot. 1st). Apache Cooperative Ltd.
• Antonucci, Giorgio (1994). Critica al giudizio psichiatrico [Critique of psychiatric judgment] (në italisht). Sensibili alle Foglie. ISBN 978-8889883013.
• Berlim, Marcelo T.; Fleck, Marcelo P. A.; Shorter, Edward (2003). "Notes on antipsychiatry". European Archives of Psychiatry and Clinical Neuroscience. 253 (2): 61–67. doi:10.1007/s00406-003-0407-8. PMID 12799742. S2CID 21245730.
• Cording-Tömmel, Clemens (1986). "Antipsychiatrie". përmbledhur nga Müller, Christian (red.). Lexikon der Psychiatrie. Gesammelte Abhandlungen der gebräuchlichsten psychiatrischen Begriffe (në gjermanisht) (bot. second). Springer-Verlag. fq. 54–58. ISBN 978-3-642-87356-0.
• Frank, K. Portland (1979). The Anti-Psychiatry Bibliography and Resource Guide (bot. 2nd). Press Gang.
• Laing, R.D. (1965). The Divided Self. An Existential Study in Sanity and Madness. Penguin Books. (Original edition: Tavistock Publications, 1960)
• Laing, R.D. (1967). The Politics of Experience and The Bird of Paradise. Penguin Books.
• Rechlin, Thomas; Vliegen, Josef (1995). Die Psychiatrie in der Kritik. Die antipsychiatrische Szene und ihre Bedeutung für die klinische Psychiatrie heute (në gjermanisht). Springer-Verlag. ISBN 978-3-642-79092-8.
• Rocca, Adolfo Vásquez (2011). "Antipsiquiatría: Deconstrucción del concepto de enfermedad mental y crítica de la 'razón psiquiátrica'" [Antipsychiatry: Deconstruction of the concept of mental illness and critique of psychiatric reason] (PDF). Nómadas. Revista Crítica de Ciencias Sociales y Jurídicas (në spanjisht). 31: 321–338. Arkivuar (PDF) nga origjinali më 2022-10-09.
• Szasz, Thomas (1997) [1970, Harper & Row]. The Manufacture of Madness: A Comparative Study of the Inquisition and the Mental Health Movement. Syracuse University Press. ISBN 978-0-8156-0461-7.
• Glasser, William (2003). Warning: Psychiatry Can Be Hazardous to Your Mental Health. HarperCollins. ISBN 0-06-053866-X.