Ali Shashaj: Studiues

Aliu kishte natyrë paqësore dhe ishte punëtor dhe i zellshëm në veprimtarinë akademike e shkencore. I ngjiti hap pas hapi shkallët e karrierës së tij profesionale, fillimisht si mësues, më pas si drejtues shkolle, pedagog i jashtëm, pedagog i brendshëm dhe në fund dekan i fakultetit të mësuesisë. Ai ishte këmbëngulës, kurioz, intelektual dhe përgjegjës për të punuar deri në fund të jetës. E filloi shkrimin e veprave të tij me laps dhe me letër për të vazhduar më pas me makinë shkrimi dhe në fund punoi me kompjuter. Vullneti i tij ishte frymëzues për të rimarrë vepra të reja që reflektojnë kontributin dhe modestinë e një pedagogu punëtor sidomos në didaktikën dhe metodikën e gjuhës shqipe, por edhe të teksologjisë dhe psikolinguistikës.

Kontributi përmes veprës së tij të larmishme të çështjeve gjuhësore i atribuon profesorit një rol të rëndësishëm në shkencën e Albanologjisë. Shkrimet e tij, artikuj dhe tekste të ndryshme lidhen me mësimin e gjuhës shqipe në shkollë. Disa nga veprat e tij që tregojnë kontributin e profesorit në fushën e gjuhësisë janë: Metodikë e mësimit të gjuhës shqipe në shkollë.(UT, 1981); Didaktikë e mesimit të leximit e të shkrimit dhe e gjuhës shqipe. (KI-IV). (Elbasan, 1994); Zhvillimi i të folurit në moshë parashkollore. (Onufri, Elbasan, 2000) etj. Në këto vepra gjejmë përpjekje për të krijuar një mendim të përpunuar gjuhësor, psiko-pedagogjik e didaktik në lidhje me arsimin e moshave të ndryshme. Ky mendim vjen si rezultat i gërshetimit të dy treguesve kryesorë:

1-Njohja e traditës e gërshetuar natyrshëm.

2- Mbështetjen dhe përpunimin e qëndrimeve bashkohore teorike.

Profesor Shashaj gjithashtu grumbulloi informacion nga arkivat per gjuhëtarë të tjerë gjë që pasqyrohet më së miri në veprën e tij të titulluar Shkolla Normale e Elbasanit-Bazë e arsimit fillor kombëtar. (Elbasan, 2000).