Turi Wielkokwiatowe

Pochodzi z Archipelagu Sundajskiego, jest też uprawiane w wielu krajach o klimacie tropikalnym. Strefy mrozoodporności: 10–11.

Turi wielkokwiatowe

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bobowce
Rodzina	bobowate
Podrodzina	bobowate właściwe
Rodzaj	turi
Gatunek	turi wielkokwiatowe
Nazwa systematyczna
Sesbania grandiflora (L.) Pers. Syn. pl. 2(2):316. 1807
Synonimy
Agati grandiflora Desv.
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wiki Commons

Pokrój
Wiecznie zielone, szybko rosnące drzewo osiągające wysokość do 10 m, niekiedy o pokroju krzewiastym. Kora gruba, szara i szorstka, na młodych pędach różowa. Drewno jasne, miękkie i bardzo lekkie.
Liście
Pierzaste, od 9 do 25 listków o zaokrąglonych wierzchołkach i długości do 2,5 cm.
Kwiaty
Wyrastające w pachwinach liści, zebrane w niewielkie luźne grona, płatki duże, do 10 cm. Białe, szkarłatne lub różowe. Kielich zielony, lejkowaty.
Owoce
Długie, wąskie strąki o długości do 60 cm.

• Drzewo często sadzone w parkach, ogrodach i w zadrzewieniach przydrożnych jako roślina ozdobna.
• Sadzona jako roślina cieniodajna na plantacjach pieprzu.
• Roślina lecznicza.
• Mięsiste płatki kwiatów są jadalne, wykorzystywane w kuchni tajskiej w potrawach typu curry oraz w sałatkach. Jadalne są również niedojrzałe strąki.

Turi wielkokwiatowe (trl. bāksanā) jest czczone w hinduizmie jako drzewo boga o imieniu Śiwa.

• Jolanta i Karol Węglarscy: Rośliny dalekiej Azji. Szkice etnobotaniczne. Poznań: Bogucki Wydawnictwo naukowe, 2006. ISBN 83-60247-27-7.brak strony w książce.
• Kirsten Albrecht Llamas: Tropical Flowering Plants. A Guide to Identification and Cultivation. Portland: Timber Press, 2003. ISBN 0-88192-585-3-2. (ang.).brak strony w książce