ଓଡ଼ିଶୀ ସଙ୍ଗୀତ

ଦ୍ୱିତୀୟ ଶତକରେ କଳିଙ୍ଗର ଶାସକ ଖାରବେଳ ସଙ୍ଗୀତ ଓ ନୃତ୍ୟର ପୃଷ୍ଠପୋଷକତା କରୁଥିଲେ ।

ଓଡ଼ିଶାର ସଂସ୍କୃତି ଓ ସଙ୍ଗୀତର ପ୍ରମାଣ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରତ୍ନତାତ୍ୱିକ ଖନନରୁ ମିଳିଛି । ଅନୁଗୋଳ ଜିଲ୍ଲାର ଶଙ୍କରଜଙ୍ଗଠାରେ ଖନନରୁ ତାମ୍ର ଓ ପ୍ରସ୍ତର ଯୁଗର ପ୍ରମାଣ ମିଳିଥିଲା । ଏଠାରୁ ମସୃଣକରାଯାଇଥିଲା ଶିଳା ଓ ହାତଗଢ଼ା ମାଟିପାତ୍ର ଖୋଳାଯାଇ ମିଳିଥିଲା । କିଛି କିଛି ଶିଳା ବିଶାଳାକାର ଥିଲା । ତେଣୁ ଏଗୁଡ଼ିକୁ ଶିଳାଖମ୍ବ ନାମିତ କରାଯାଇଥିଲା । ଶଙ୍କରଜଙ୍ଗରୁ ମିଳିଥିବା ଶିଳାଖମ୍ବ ପୁରାତନ ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ର ବୋଲି ଜଣାଯାଏ । ୨୦୦୮ ମସିହାରେ ଓଡ଼ିଶା ସରକାର ଓଡ଼ିଶୀ ସଙ୍ଗୀତକୁ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟତା ମାନ୍ୟତା ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ । କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କଦ୍ୱାରା ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ମାନ୍ୟତା ପାଇଁ ୨୦୨୦ ମସିହା ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨ ତାରିଖରେ ଓଡ଼ିଶା କ୍ୟାବିନେଟରେ ଏକ ପ୍ରସ୍ତାବ ଗୃହିତ ହୋଇଥିଲା ।

ଓଡ଼ିଶୀ ସଙ୍ଗୀତର କେତେକ ମୌଳିକ ଓ ନିଜସ୍ୱ ପାରମ୍ପରିକ ରାଗ ହେଲା : ଆଭୀରୀ, ଅମର, ଆନନ୍ଦ, ଆନନ୍ଦଭୈରବୀ, ଆନନ୍ଦ କାମୋଦୀ, ଆନନ୍ଦ କେଦାର, ଆରଭୀ, ଆଶାବରୀ, ବଙ୍ଗାଳ, ବରାଡ଼ି, ବସନ୍ତ, ଭୈରବୀ, ବିଚିତ୍ର ଦେଶାକ୍ଷ, ବିଚିତ୍ର ଦେଶୀ, ବିଚିତ୍ର କାମୋଦୀ, ଚକ୍ରକେଳି, ଚଳଘଣ୍ଟ କେଦାର, ଛାୟାତୋଡ଼ି, ଚିନ୍ତାଭୈରବ, ଚିନ୍ତାକାମୋଦୀ, ଦେବଗାନ୍ଧାରୀ, ଦେବକିରୀ, ଦେଶବରାଡ଼ି, ଦେଶାକ୍ଷ, ଦେଶପାଳ, ଧନାଶ୍ରୀ, ଧନ୍ନାସିକା, ଗୌଡ଼ା, ଗୌଡ଼ୀ, ଘଣ୍ଟାରବ, ଗୁଣ୍ଡକେରୀ, କାଳୀ, କଲ୍ୟାଣ, କଲ୍ୟାଣ ଆହାରୀ, କାମୋଦ, କାମୋଦୀ, କାଫି, କର୍ଣ୍ଣାଟ, କୌଶିକୀ, କେଦାର, କେଦାରଗୌଡ଼ା, କେଦାର କାମୋଦୀ, କରୁଣାଶ୍ରୀ, ଖମ୍ବାବତୀ, ଖଣ୍ଡବଙ୍ଗଳାଶ୍ରୀ, ଖଣ୍ଡକାମୋଦୀ, କୋଳାହଳ, କୃଷ୍ଣକେଦାର, କୁମ୍ଭକାମୋଦୀ, କୁସୁମ କେଦାର, ଲଳିତ, ଲଳିତ ବସନ୍ତ, ଲଳିତ କାମୋଦୀ, ଲଳିତ କେଦାର, ଲୀଳାତରଙ୍ଗ, ମଧୁମଙ୍ଗଳ, ମଧୁମଞ୍ଜରୀ, ମଧୁରା ଗୁଜ୍ଜରୀ, ମଧୁଶ୍ରୀ, ମଧୁସାରଙ୍ଗ, ମଧ୍ୟମାଦି, ମାଳଶ୍ରୀ, ମାଳଶ୍ରୀଗୌଡ଼ା, ମଙ୍ଗଳ, ମଙ୍ଗଳ ଧନାଶ୍ରୀ, ମଙ୍ଗଳ ଗୁଜ୍ଜରୀ, ମଙ୍ଗଳ କାମୋଦୀ, ମଙ୍ଗଳ କୌଶିକୀ, ମଙ୍ଗଳ କେଦାର, ମଲ୍ଲାର, ମାନିନୀ (ମାଳିନୀ), ମରୁଆ, ମେଘ, ମେଘପର୍ଣ୍ଣୀ, ମିଶ୍ରମୁଖାରୀ, ମୋହନା, ମୋହନ କେଦାର, ମୁଖାବରୀ (ମୁଖାରୀ), ନାଗବଲ୍ଲୀ, ନାଗଧ୍ୱନି, ନଳିନୀଗୌଡ଼ା, ନଟ, ନଟ କେଦାର, ନଟନାରାୟଣ, ନଟସାରଙ୍ଗ, ପଞ୍ଚମ, ପୁନ୍ନାଗ, ପୁନ୍ନାଗବରାଡ଼ି, ପାହାଡ଼ିଆ କେଦାର, ପଞ୍ଚମ ବରାଡ଼ି, ପରଜ, ରାଜହଂସୀ ଚୋଖି, ରଣବିଜେ, ରସକାମୋଦୀ, ରସମନ୍ଦାର, ରସମଞ୍ଜରୀ, ଶାବରୀ, ସାବେରୀ, ଶଙ୍କରାଭରଣ, ସିନ୍ଧୁକାମୋଦୀ, ଶୋକବରାଡ଼ି, ଶୋକକାମୋଦୀ, ସୋମ, ଶ୍ରୀ, ଶୁଦ୍ଧଦେଶୀ, ସୁରଟ, ସୁରଠ ଗୁଜ୍ଜରୀ, ତୋଡ଼ି ।