Remanse

L termo remanse (de l latin romanice: an léngua románica, atrabeç de l probençal romanes) puode referir-se la dous géneros literairos.

L purmeiro deilhes ye ua cumposiçon poética popular, stórica ó lírica, trasmetida pula tradiçon oural, sendo giralmente d'outor anónimo; corresponde aprossimadamente a la balada mediebal. Cumo forma literária moderna, l termo sirbe pa chamar ua cumposiçon an prosa.

L remanse moderno

Hardeiro de la eipopeia, l remanse moderno ye tipicamente un género narratibo, assi cumo la nobela i la cuonta. La defrença antre remanse i nobela nun ye clara, mas questuma-se defenir que ne l remanse hai un paralelo de bárias açones, anquanto na nobela hai ua cuncatenaçon d'açones andebidualizadas. Ne l remanse, ua personaige puode aparecer an meio la stória i zaparecer depuis de cumprir sue funçon. Outra çtinçon amportante ye que ne l remanse l final ye un anfraquecimiento dua cumbinaçon i lhigaçon d'eilemientos heiterogéneos, nun l clímax.

Hai de notar que l remanse tornou-se género perferencial a partir de l Romantismo, por esso quedando l termo remanse associado a este. Antretanto l Rialismo tenerie ne l remanse sue base fundamental, pus solo este permitie a minúcia çcritiba, que amostraba ls porblemas sociales.

Don Quixote de La Mancha, scrito ne l'ampeço de l seclo XVII, ye giralmente cunsidrado cumo l precursor de l remanse moderno. Na tentatiba de caçuar l remanse de cabalharie, Miguel de Cervantes nun solo screbiu un de ls grandes clássicos de la literatura, cumo ajudou a firmar l género que benerie sustituir l'eipopeia, la qual, yá agonizante, zaparecerie ne l seclo XVIII, cul adbento de la reboluçon andustrial. L remanse ye, segundo Heigel, l'eipopeia burguesa moderna.

L remanse chega a la modernidade cun Balzac i a la plenitude cun Proust, Joyce, Faulkner. A partir destes redadeiros l'orde cronológica ye çfeita: passado, persente i feturo son fundidos.

A partir deste seclo antensifica-se la çcusson an torno dua probable crise de l remanse, sue possible muorte. Essa muorte tenerie-se dado por buolta de ls anhos 50: Na Fráncia Alain Robbe-Grillet, Claude Simon, Robert Pinget, Nathalie Sarraute, Marguerite Duras, Michel Vutor, antre outros, rejeitan l cunceito de remanse cuja funçon ye cuntar ua stória i delinear personaiges cunforme las cumbençones rialistas de l seclo XIX; trasgriden tamien outros balores de l remanse tradecional: tiempo, spácio, açon, repúdio a la noçon de berossimilhança etc. Sartre diç qu'al çtruíren l remanse, esses scritores, na berdade, stan renobando-lo, percipalmente cula anfluéncia de l cinema. Ye l noveau roman sacudindo las bases tradecionales de la literatura.

An 1936 ls Stados Ounidos bebian la época clássica de l cinema falado. Antes de ser anfluenciado pul cinema, l remanse anfluenciou-lo; al punto de, nas décadas de 30 i 40, l'andústria cinematográfica tener prebilegiado ls filmes narratibos i grandes remancistas tenéren sido cuntratados puls stúdios para screbíren guiones. Mesmo assi an 1936 Scott Fitzgerald screbie: "bi que l remanse, que na mie maturidade era l meio mais fuorte i flexible de trasmitir pensamiento i eimoçon dun ser houmano para outro, staba quedando subordinado a ua arte macánica... solo tenie cundiçones de refletir ls pensamientos mais batidos, las eimoçones mais claras. Era ua arte an que las palabras éran subordinadas a las eimaiges..." Fitzgerald fui l purmeiro scritor a perceber que l remanse staba sendo sustituído pul cinema, mas cuntinou acraditando que, cumo arte, l remanse siempre serie superior. Antes desso, na década de 20, cula publicaçon de l Ulisses, passou-se a afirmar que l libro de Joyce era l ápice de l remanse, que depuis del l remancista deberie ater-se al mínemo, outros dezien que Ulisses era la caçuada final de l remanse, cumo quien assina ambaixo de la frase de Kierkegaard: Toda fase stórica tremina cula caçuada de eilha mesma.

Ne l Brasil ls anhos 50 fúrun perdutibos: 1956, por eisemplo, ye cunsidrado un de ls grandes marcos literairos de l paíç; fúrun publicados naquel anho L'ancuontro marcado, de Fernando Sabino; Doramundo, de Giraldo Ferraç; Bila de ls Cunfines, de Mário Palmério i Grande Serton: beredas, de Guimarães Rosa. Inda desta década ye Grabiela, Crabo i Canielha (58), de Jorge Amado. La trilogie L tiempo i l bento, de Érico Beríssemo, tubo sou purmeiro belume, L cuntinente, publicado an 49 i L retrato an 51.

Crise de l Remanse

Na berdade ye que yá an 1880 falaba-se an crise de l remanse. Naquel anho fui feito na Fráncia un anquérito subre l'assunto i Jules Renard dixe que l remanse habie morrido. I quien staba an atebidade naqueilha época? Zola, André Gide, Baléry; mais adelantre aparecírun Proust, Joyce, Kafka, Robert Musil, Machado de Assis... Nua antrebista, Gabriel Garcia-Márqueç reitera sue fé ne l género: "se diç que l remanse stá muorto, nun ye l remanse, sós tu que stá muorto".

Justamente quando se çcutie se ls recursos de l remanse starien rialmente sgotados, se sous dies stában mesmo cuntados, surge l que quedou coincido cumo l boom de la literatura latino-amaricana: Julio Cortázar, Bargas Llosa, Gabriel Garcia-Márqueç, Carlos Fuentes, Cabrera Anfante, Miguel Ángel Asturias, Aleijo Carpentier etc. Era l çcubrimiento de l rialismo mágico.

Na berdade l remanse siempre stubo amenaçado. El mesmo un de ls filhos de la reboluçon andustrial, se biu delantre de la cuncorréncia d'outros armanos: l zambolbimiento de l jornalismo, l cinema, l rádio, la telbison; i mais recentemente ls cumputadores, la Anterneta, etc. L que se ten bisto, inda assi, son ls ribales se trasformáren an aliados de l remanse: l'amprensa scrita bieno anfluenciar i dibulgar la literatura, cul cinema la mesma cousa acuntece. La Anterneta tamien ben se trasformando nua dibulgadora de la literatura.

An Repertório, Michel Butor diç que l remanse ye l laboratório de la narratiba. I nun hai spácio mais propício para se fazer nuobas spriéncias qu'un laboratório. Ua literatura que pretende repersentar l mundo solo l fazerá se acumpanhar las mudanças desse mundo. Ye perciso, anton, mudar la própia noçon de remanse.

Esse laboratório de la narratiba ben al ancuontro de las relaçones atuales de l remanse culas trasformaçones cada beç mais dinámicas de la sociadade cuntemporánea. L que muorre ne l remanse ye l'antiga strutura que ye necessariamente marcada pula coeréncia anterna de la qual se spera tirar l sentido de la narratiba. La fé an alcançar seneficados coerentes ye que stá an crise. La sociadade atual assiste al fin de las eideologies i a la falhéncia tanto de la sociadade burguesa quanto de la socialista. L remanse clássico repersenta la falácia dun stilo de pensamiento ultrapassado pula racionalidade stórica pós moderna.

Metamorfose de l Remanse

Que la palabra remanse se çgastou al punto de se criar percunceitos an torno deilha, esso nun se çcute. Hai pessonas, por eisemplo, qu'acraditan que l fato de nun líren remanses ye un sintoma d'anteletualidade. Na maiorie de las bezes, antretanto, quando se diç you nun leio remanse stá-se querendo dezir you nó leio prosa de fiçon. Assi l percunceito se spalha pa la literatura an giral.

Outra cousa ançcutible ye l fato de l remanse nun acupar mais l mesmo spácio qu'acupou até l'ampeço deste seclo. Michel Butor diç que ye perciso cumprender que toda la ambençon literária, hoije an die, porduç-se ne l'anterior dun ambiente yá cheno de literatura. Para Heinry James l remancista ye alguien para quien nada stá perdido. Para Mishima la literatura ye ua flor amperecible. Para Barthes la única berdadeira crise de l remanse acuntece quando l scritor repete l que yá fui dezido ó quando deixa de screbir.

Grandes remances de la literatura mundial

  • 1600: Don Quixote, de Miguel de Cervantes
  • 1678: La Princesa de Clèves, de Madame de La Fayette
  • 1726: Las biaiges de Gulliber, de Jonathan Swift
  • 1760: Tristran Shandy, Laurence Sterne
  • 1762: Nouvelle Héloïse, de Jean-Jacques Rousseau
  • 1774: Ls sofrimientos de l moço Werther, de Goethe
  • 1796: Jacques l Fatalista, de Denis Diderot
  • 1813: Proua i Preconceito, de Jane Austen
  • 1819: Ibanhoé, de Walter Scott
  • 1830: L burmeilho i l negro, de Stendhal
  • 1836: La boç de l profeta, de Alexandre Heirculano
  • 1847: Wuthering Heights, de Eimily Bronte
  • 1848: La Dama de las Camélias, de Alexandre Dumas Filho
  • 1851: Moby Dick, de Heirman Melbille
  • 1861: Grandes Speranças, de Charles Dickens
  • 1862: Ls Miserábeis, de Vitor Hugo
  • 1865: L jogador, de Dostoiévski
  • 1865: Guerra i Paç, de Leon Tolstoi
  • 1866: Crime i castigo, de Dostoiévski
  • 1877: Anna Karenina, de Leon Tolstoi
  • 1879: Ls Armanos Karamazov, de Dostoiébski
  • 1881: Mimórias póstumas de Brás Cubas, de Machado de Assis
  • 1888: Ls Maias, de Eça de Queiroz
  • 1889: Don Casmurro, de Machado de Assis
  • 1900: Buddenbrooks , de Thomas Mann
  • 1912: L Brabo Suldado Chveik, de Jaroslav Hasek
  • 1924: Muntanha Mágica de Thomas Mann
  • 1928: Ourlando, Ua biografie, Virginia Woolf
  • 1938: Bidas Secas, de Graciliano Ramos
  • 1939: L Senhor de ls Anéis , de J.R.R.Tolkien
  • 1949: 1984, de George Orwell
  • 1955: Lolita, de Vladimir Nabokov
  • 1956: Grande Serton: Beredas, de Guimarães Rosa
  • 1967: Cien anhos de solidon, de Gabriel García Márqueç
  • 1983: La Ansustentábel Lebeza de l Ser, de Milan Kundera
  • 1991: L Eibangelho Segundo Jasus Cristo, de José Saramago
  • 1995: Ansaio Subre la Cegueira, de José Saramago

Purmeiros romances brasileiros

  • 1843: L filho de l Pescador, de Antônio Gonçalves Teixeira e Sousa
  • 1844: La Moreninha, de Joaquim Manuel de Macedo
  • 1847: La debina pastora, de José Antônio do Vale Caldre e Fião

Refréncias

Refréncias

Ber tamien

Remanse 
Wikiquote
L Wikiquote ten ua coleçon de citaçones de ó subre: Romance.
  • Literatura
  • Remanse de cabalharie
  • Remanse de la Rosa
  • Remanse de Bila Franca
  • Balada (música)
  • Nobela
  • Cuonta
  • Minicuonta
  • Folhetin

Tags:

Remanse L remanse modernoRemanse Grandes remances de la literatura mundialRemanse RefrénciasRemanse Ber tamienRemanse

🔥 Trending searches on Wiki Mirandés:

BangladexeOuceanoHomossexualidadeEast Riding of YorkshireEssexMacauPalabraDiógenes de ApolóniaSegunda Guerra MundialLuís Vaz de CamõesÁfricaLeonardo da VinciMineralQuelorChileMedecinaFuogoAçoresOurganizaçon para la Coperaçon i Zambolbimiento EiconómicoRússiaAnterneteMadeira (Pertual)CustituiçonGibraltarDemingoStados Ounidos de la AméricaPetrólioFlores MirandesasArqueologieTriatoCuontas an zenhicosSistema SolarNightwishMontenegroBulgáriaScultura de l Classicismo griegoLhuís XII de FránciaOuceano AtlánticoNovialBiologieFé bahá'íStória de la RússiaAnciclopédiaTverJúnioChinaSociadadeLucio NicolettoPolíticaJornalMar NegroTecnologieReboluçon AndustrialRoméniaLéngua pertuesaWordPressEigreija CatólicaDonald TrumpDólar amaricanoCatolicismoSistema de Posicionamiento Global🡆 More