Fuogo

Desse modo, l fuogo puode ser antendido cumo ua antidade gasosa eimissora de radiaçon i decorriente de la cumbuston.

Chamamos de fuogo l resultado dun porcesso termoquímico mui eisotérmico de ouxidaçon. Giralmente, un cumpuosto químico ourgánico cumo l papel, la madeira, ls plásticos, ls gases d'heidrocarbonetos, gasolina i outros, suscetibles l'ouxidaçon, an cuntato cun ua sustáncia reduçon|ouxidante (oxigénio de la atmosfera , por eisemplo) percísan dua einergie d'atibaçon, tamien coincida cumo temperatura d'eigniçon. Esta einergie para anflamar l cumbustible puode ser dada atrabeç dua faisca ó dua chama. Ampeçada la reaçon d'ouxidaçon, tamien chamada de cumbuston ó queima, la calor çprendido pula reaçon mantén l porcesso an marcha.

Ls pordutos de la cumbuston (percipalmente oupor d'auga i dióxido de carbono, an altas temperaturas pul calor çprendido pula reaçon química, eimíten luç besible. L resultado ye ua mistura de gases ancandecentes eimitindo einergie, chamado chama ó fuogo.

 

L fuogo fui la maior cunquista de l ser houmano na pré-stória. A partir desta cunquista l'home daprendiu a outelizar la fuorça de l fuogo an sou probeito, straindo l'einergie de ls materiales de la natureza ó moldando la natureza an sou benefício. L fuogo serbiu cumo porteçon als purmeiros hominídeos, afastando ls predadors. Depuis, l fuogo ampeçou a ser ampregado na caça, usando tochas rudimentares pa lhassustar la presa, ancurralando-la. Fúrun ambentados bários tipos de tochas, outelizando dibersas madeiras i bários ólios begetales i animales. Ne l ambierno i an épocas gélidas, l fuogo portegeu l ser houmano de l friu mortal. L ser houmano pré-stórico tamien daprendiu a cozinar l quemido an fogueiras, tornando-los mais saborosos i saudables, pus l calor mataba las muitas batérias eisistentes na chicha.

L fuogo tamien fui l maior respunsable pula subrebibéncia de l ser houmano i pul grau de zambolbimiento de l'houmanidade, anque que, durante muitos períodos de la stória, l fuogo fui ousado ne l zambolbimiento i criaçon de armas i cumo fuorça çtrutiba.

Na antiguidade l fuogo era bisto cumo ua de las partes fundamentales que formarian la matéria. Na Eidade Média, ls alquimistas acraditában que l fuogo tenie propiadades de trasformaçon de la matéria altarando detreminadas propiadades químicas de las sustáncias, cumo la trasformaçon dun minério sin balor an ouro.

Ls outros porjetos Wiki tamien ténen material subre este tema:
	Citaçones ne l Wikiquote
	Eimaiges i média ne l Commons

• Cumbuston
• Armas de fuogo
• Statísticas
• Cronologie de ls ancéndios florestales an Pertual
• Statísticas de ls ancéndios florestales an Pertual
• Rociador d'ancéndios (Sprinkler)

Este artigo ye un rabisco subre Química. Tu puodes ajudar la Biquipédia acrecentando-lo.