Поклади: Ден на меѓусебно простување

Неговите корени се пагански и се поврзани со празнувањето на култот на Сонцето и доаѓањето на пролетта. Денес, покладите најчесто се поврзуваат со почетокот на христијанското празнување на Великиот пост во пресрет на Велигден.

Покладите обично се сметаат за време на нескротливо уживање во храна, пијалак и прослави под маски, познати како карневал.

Покладите се последниот ден пред почетокот на секој од четирите големи пости.

Покладните прослави се особено важни за народите од католичката традиција: Италијанците, Хрватите, Французите, Германците, Шпанците, Латиноамериканците и други. Тие се слават и меѓу православните, особено во Грција и Русија. Директно или индиректно, прослави во време на покладите станаа обичај и во протестантските земји.

Покладниот вторник е познат во Франција и во земјите каде што останало француското влијание, како „Мрсен вторник“. Во англосаксонските земји, овој ден се нарекува „Ден на палачинки“, веројатно затоа што сите преостанати јајца потоа биле потрошени на палачинки пред Великиот пост. Во Хрватска покладите се нарекуваат и „мезопуст“. Покладите во Русија се слават со празникот Масленица. Повеќето покладни традиции вклучуваат свечено палење на кукла од слама, што може да има различни симболички значења.

Кај српскиот народ покладите се одбележуваат пред почетокот на божиќните пости, а во пресрет на Велигденските, Богородичините пости и Петровденските пости („бели поклади“).

Божиќните поклади

Божиќните поклади се црковен и национален празник пред почетокот на Божиќните пости. Се празнува на денот на светиот апостол Филип 27/14. ноември.

Петровденските поклади

Тие се одбележуваат пред постровденскиот пост на денот на сите светци.

Велигденските поклади

 

 

 

Последната недела пред Великиот пост се нарекува „Бела недела“, а последниот ден од оваа недела се нарекува „бел“ или „сирени“ поклади. Тие се нарекуваат и големи поклади, прочкени поклади. Познати се и како простени поклади - прочка.

Порано оваа недела во српските села околу Смедерево беше одбележана со минување на маскирани поворки кои пееја, а селаните им подаруваа месо, сланина, колачи, но најчесто јајца. Учесниците во поворката најчесто би претставувале среќни сватови кои пеат со смеа и шега. Тие по правило би биле селски момчиња, а поретко девојчиња. Слични обичаи има и кај Србите во Попово поле во Херцеговина и Војводина. Таму селата ги посетуваат поворки на „мечкари“, кои се изгорени по лицата на мажите облечени во стари и искинати одела.

Покладите се ден на простување и радост. Се веруваше дека во периодот на Великиот пост треба да се влезе без грев. Домаќинствата традиционално подготвуваат богата мрсна гозба, особено бело мрсно, по што го носи името овој празник.

Народните верувања го поврзуваат покладниот период со зголемена опасност од зли сили и вештерки, од кои луѓето се штителе на симболични начини, како лук или палење ритуални огнови („олалија“). Во Хомоље меѓу влашкото население имало обичај да ги прескокнуваат овие огнови и да си играат околу нив. Во Косово некои карневалски поворки ја симболизираа свадбата на Крали Марко.

На белите поклади имаше обичај да се гата, особено со јајца.

Богородичини поклади

Богородичините поклади се на 13 август пред почетокот на Богодоричиниот пост. Богодоричиниот пост е еден од четирите пости, кој започнува на 14 август, на денот на Светите маченици Макавеј, и му претходи на големиот христијански празник Успение. Неделата пред Великиот пост се нарекува „Бела недела“.