Пикардски Јазик

Јазикот е сроден со францускиот, кој е исто така дел од групата на оилски јазици. Јазикот се зборува во северниот дел на Франција (Норд-Па-де-Кале и Пикарди), и во Белгија во регионот Валонија.

Пикардскиот е официјално признат како „регионален јазик“ во Валонија, Белгија, заедно со валонскиот, лоренскиот и шампањскиот. Овој пример не бил проследен од Франција и јазикот не е признат како регионален во Франција (таква е политиката на Франција кога се однесува за малцинските јазици). Сепак може да се пронајдат извештаи во Франција каде се дава посебен статус на пикардскиот, различен од францускиот.

Поголемиот дел од зборовите во пикардскиот јазик потекнуваат од латинскиот.

Броеви

• 1: un (m) / eune (f)
• 2: deus
• 3: troés
• 4: quate
• 5: chonc
• 6: sis
• 7: sèt
• 8: uit
• 9: neu
• 10: dis
• 11: onze
• 12: dousse
• 13: trèsse
• 14: quatore
• 15: tchinse
• 16: sèse
• 17: dis-sèt
• 18: dis-uit
• 19: dis-neu
• 20: vint

Пикардскиот не се учи во француските училишта и се зборува само во секојдневниот, приватен живот. Јазикот бил предмет на проучувања во универзитетите во Лил и Амјен. Поради слободното движење на народот, различните пикардски дијалекти стануваат се послични и меѓусебно поразбирливи. Во секојдневниот говор, кај јазикот се појавува тенденција да ги губи своите специфичности и да се претопува во францускиот.

Денес пикардскиот е воглавно устен јазик. Сепак, ова не било секогаш така. Пикардскиот јазик имал писмена форма и во средновековито се произвела солидна литература на пикардски јазик. Сепак јазикот не се воздигнал како меѓурегионален јазик, што на францускиот му успеало, и останал регионален.

• Француски јазик
• Валонски јазик
• Оилски јазици