Ecclesia Cathedralis Nostrae Dominae Parisiensis

Inter praecipua architecturae Gothicae opera numeratur et una cum Turri Eiffel et Museo Lupariensi insigne Lutetiae est. Curis episcopi Mauricii de Soliaco coepta est. Primus lapis anno 1163 positus est si fides in fontibus tardiores ponere licet: Gallia Christiana enim ex auctore saeculo quarto decimo de Mauricio ita refert: "circa id tempus [mense Aprili 1163] prima novae cathedralis fundamenta iecit, cuius primarium lapidem posuit Alexander III ut habet Ioannes canonicus Victorinus." De ecclesia incepta Robertus Antissiodorensis monachus in Chronologia sua anno 1175 his verbis refert: "Hic, inter praeclara opera sua, ecclesiam cui praeerat a fundamentis exstruxit." Similiter Robertus de Torigneio in Chronicis suis sic sub anno 1177 ait:

Mauricius, episcopus Parisiensis, iam diu est quod multum laborat et proficit in aedificatione ecclesiae praedictae civitatis, cuius caput iam perfectum est, excepto amiori tectorio. Quod opus si perfectum fuerit, non erit opus citra montes cui apte debeat comparari.

Altare ecclesiae "feria quarta Pentecostes" (19 Maii 1182) ab Henrico de Marsiaco, legato pontificali, consecratum est. Ita continuatio Chronicorum Sigeberti Gemblacensis sub anno 1182 de episcopo Mauricio refert:

Ecclesiam beatissimae Dei genitricis Mariae, in qua ipse residet episcopus, propriis magis sumptibus quam alienis decentissimo et sumptuoso opere renovavit, plateam ante ipsam ecclesiam inter utrumque pontem dilatavit, redempto magno pretio a civibus loco, multis mansionibus prius occupato.

Heraclius patriarcha Hierosolymitanus, Lutetiae ad expeditionem sacram suadendam profectus, die 17 Ianuarii 1185 missam in choro ecclesiae celebravit orationemque ad populum pronuntiavit. Mauricio de Soliaco anno 1196 mortuo ecclesia iam fere confecta est, sed sine tecto. Ille igitur in testamento suo denarios centum "ad tectum novae fabricae ecclesiae faciendum plumbeum" donavit.

Die 15 Aprilis 2019, cathedralis magno incendio deflagravit, altissima turris cecidit, tectumque collapsum est.

Nomen Francogallicum huius monumenti tamquam titulus libri Notre-Dame de Paris, Victore Hugo auctore, adoptatum est.

 

Galfridus dux Britanniae, suadente amico Philippo Augusto rege Lutetiam profectus ibique malo casu die 19 Augusti 1186 mortuus, primus omnium ad altare novae ecclesiae sepultus est. Mox eodem loco corpus Isabellae reginae, Philippi Augusti primae uxoris, die 15 Martii 1190 mortuae, depositum est; sepulcrum iussu Eugenii Viollet-le-Duc anno 1858 inspecta est, qui ibi repperit argenteum reginae sigillum.

• Aubert, Marcel. 1929. Notre-Dame de Paris: sa place dans l'histoire de l'architecture du XIIe au XIVe siècle. Lutetiae: Librairie Renouard.
• Guérard, Benjamin Edmé Charles, ed. 1850. Cartulaire de l'église Notre-Dame de Paris. 4 voll. Lutetiae. Collection des cartulaires de France, 7. Vol. 1. 2. 3. 4. Archive.org

• Cathedralis Viridis
• Perotinus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Ecclesiam Cathedralem Nostrae Dominae Parisiensis spectant.

Situs geographici et historici: Locus:  • GeoNames • Store norske Lexikon • Большая российская энциклопедия

• Ecclesiae Nostrae Dominae Parisiensis situs publicus

•  
  Ecclesia Dominae Nostrae Parisiensis nocte
•  
  Ecclesia Dominae Nostrae Parisiensis prima luce
•  
  Ecclesia Dominae Nostrae Parisiensis hieme
•  
  Occidentalis templi frons, magnificum artis Gothicae aspectum praebens
•  
  Cathedralis noctu

•  
  Rosa transaepti septentrionalis
•  
  Emmanuel, magna campana bourdon
•  
  Facies occidentalis
•  
  Facies: porta Virginis, porta Iudicii Ultimi, et porta Sanctae Annae
•  
  Statua Virginis et Filii intra cathedralem
•  
  Ara alta
•  
  Facies occidentalis
•  
  Rosa meridiana
•  
  Cathedralis saeculo undevicensimo exeunte
•  
  Flying buttresses^?
•  
  Monumentum mortuis Imperii Britannici belli mundani primi.