ಅಭಿಮಾನ

ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ (ಅಹಂಕಾರ, ದುರಭಿಮಾನ), ಅಭಿಮಾನವು ಒಬ್ಬರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಮೌಲ್ಯ, ಸ್ಥಾನಮಾನ ಅಥವಾ ಸಾಧನೆಗಳ ಮೂರ್ಖತನದ ಹಾಗೂ ವಿಚಾರಹೀನವಾಗಿ ಅಶುದ್ಧ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ದುರಹಂಕಾರ ಪದದ ಸಮಾನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ (ಹೆಮ್ಮೆ), ಅಭಿಮಾನವು ಒಬ್ಬರ ಸ್ವಂತ ಅಥವಾ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಆಯ್ಕೆಗಳು ಹಾಗೂ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಕಡೆಗೆ, ಅಥವಾ ಜನರ ಇಡೀ ಗುಂಪಿನ ಕಡೆಗೆ, ವಿನಮ್ರ ಹಾಗೂ ಸಂತುಷ್ಟ ಬಾಂಧವ್ಯದ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಮೆಚ್ಚುಗೆ, ಸ್ವತಂತ್ರ ಆತ್ಮಪರ್ಯಾಲೋಚನೆ, ಹೊಂದುವಿಕೆಯ ನೆರವೇರಿಕೆಯ ಅನಿಸಿಕೆಯ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗಿದೆ.

ಅಭಿಮಾನವು ಸ್ವಂತದ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಮತ್ತು ಇತರರೊಂದಿಗಿನ ಭಾಷಾಧಾರಿತ ಪರಸ್ಪರ ಕ್ರಿಯೆಯ ಮೂಲಕ ಸಂಬಂಧಿತ ಪರಿಕಲ್ಪನಾತ್ಮಕ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳ (ಉದಾ. ಅಭಿಮಾನವು ಸಂತೋಷ ಹಾಗೂ ಹರ್ಷದಿಂದ ಭಿನ್ನವಾಗಿದೆ ಎಂದು) ತಜ್ಞತೆ ಬೇಕಾಗಿರುವ ಒಂದು ಸಂಕೀರ್ಣ ಗೌಣ ಭಾವನೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಹಾಗೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮನಶ್ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಗಮನಸಿದ್ದಾರೆ. ಎಂದು ಕೆಲವು ಸಾಮಾಜಿಕ ಮನಶ್ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಙರು ಅಭಿಮಾನದ ಪದರಹಿತ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಉನ್ನತ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನದ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕ, ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ಗ್ರಹಿತ ಸಂಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕಳುಹಿಸುವ ಸಾಧನವಾಗಿ ಗುರುತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ, ಅಭಿಮಾನವನ್ನು ಸತ್ಯದೊಂದಿಗಿನ ವಿನೀತ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಎಂದೂ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಬಹುದು.

ಅಭಿಮಾನವನ್ನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಭ್ರಷ್ಟ ಅಥವಾ ದುರ್ಗುಣವಾಗಿ, ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸರಿ ಅಥವಾ ಸದ್ಗುಣವಾಗಿ ಕಾಣಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್, ಬರ್ನಾರ್ಡ್ ಶಾ ನಂತಹ ಕೆಲವು ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಅಭಿಮಾನವನ್ನು ಆಳವಾದ ಸದ್ಗುಣವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದರೆ, ಕೆಲವು ವಿಶ್ವ ಧರ್ಮಗಳು ಅಭಿಮಾನದ ವಂಚನಾಯುಕ್ತ ರೂಪವನ್ನು ಒಂದು ಪಾಪವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕ್ರೈಸ್ತ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ, ಅಭಿಮಾನವು ಏಳು ಪ್ರಾಣಾಂತಿಕ ಪಾಪಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು. ಸದ್ಗುಣವಾಗಿ ಕಾಣಲಾದಾಗ, ಒಬ್ಬರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳಲ್ಲಿನ ಅಭಿಮಾನವನ್ನು ಸದ್ಗುಣಶೀಲ ಅಭಿಮಾನ, ಆತ್ಮದ ಹಿರಿಮೆ ಅಥವಾ ಉದಾರತೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ದುರ್ಗುಣವಾಗಿ ಕಾಣಲಾದಾಗ, ಅದನ್ನು ಹಲವುವೇಳೆ ಸ್ವ-ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆ, ಹಿಂಸಾನಂದದ ತಿರಸ್ಕಾರ, ಒಣ ಜಂಬ ಅಥವಾ ಬಡಾಯಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಭಿಮಾನವು ಒಬ್ಬರ ರಾಷ್ಟ್ರ (ರಾಷ್ಟ್ರಾಭಿಮಾನ) ಮತ್ತು ಜನಾಂಗೀಯತೆಯ (ಜನಾಂಗೀಯ ಅಭಿಮಾನ) ಬಗ್ಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಬಹುದು.