Déwa

Déwa disembah lan dianggep suci lan keramat. Kajaba iku déwa uga dihormati déné manungsa.

Déwa nduwéni warna-warna wujud. Lumrahé déwa awujud manungsa utawa kéwan. Déwa dipercaya urip abadi. Déwa uga duwé kapribaden dhéwé-dhéwé. Déwa duwé émosi, kacerdasan kaya ta manungsa. Fenomena-fenomena alam kaya ta petir, udan, banjir,lan liya-liyané kalebu kadadéan kang aneh kalebu ciriné déwa kang dadi pengatur alam. Déwa uga bisa mènèhi ukuman karo makluk kang luwih asor saka dhèwèké. Déwa-déwa kang dianggep nduwéni kuwasa kang mung sithik disembah kanthi cara lan ubarampé kang prasaja. Para makluk suranatural kang nguwasani unsur-unsur alam utawa aspek-aspek kang ana ing alam lan uripé manungsa kang duwé sipat lanang diarani Déwa déné Dewi yaiku jeneng déwa kang nduwéni jinis kelamin wédok.

Tembung déwa asalé saka agama Hindhu yaiku saka tembung Deva utawa Daiwa. Tembung iki saka basa Sansekerta kang asalé saka tembung div kang tegesé sinar utawa cahya. Tembung déwa ing basa Inggris padha karo tembung Deity kang asalé saka basa latin deus. Basa latin dies lan divum, mirib kaya basa Sansekerta div lan diu kang tegesé langit, cahya.

Istilah déwa digambaraké karo makluk suci kang nduwéni kuwasa karo alam ing jagad raya. Sanajan ing ilèn politeisme ngarani anané akèh Tuhan nanging ing Indonésia istilah kang dianggo yaiku Déwa tuladhané Déwa Zeus, dudu Zeus). Istilah Déwa dianggo dadi tembung sandang kanggo ngarani panguwasa alam kang akèh cacahé, bisa dibayangaké lan dilukisaké kanthi nyata, nanging istilah Tuan kanggo ngarani panguwasa alam kang maha tunggal lan abstrak ora bisa dibayangaké lan ora bisa digambaraké.