Մորիս Մետերլինկ

Ծնվել է Բելգիայի Գանտ քաղաքում (Արևելյան Ֆլանդրիա)։ Դաստիարակվել է ճիզվիտական դպրոցում։ Ուսանել է նշանավոր Սենտ-Բարբ իրավաբանական վարժարանում։ Սակայն բանաստեղծությունը չափազանց մեծ տեղ է գրավում նրա պատանեկան կյանքում, և նա շատ շուտ հրաժարվում է փաստաբանի մասնագիտությունից և նվիրվում գրականությանը։

Կապվում է երիտասարդ բելգիացի գրողների հետ՝ մասնակցելով սիմվոլիստական շարժմանը։ 1887 թվականին Փարիզում լույս տեսած «Ջերմոցներ» պառնասական բանաստեղծությունների առաջին գրքով երիտասարդ փաստաբանը ներկայանում է գրական աշխարհին։ Գիրքը սկզբում ունենում է ընդամենը մի քանի տասնյակ ընթերցող, սակայն Մետերլինկին ողջունում է Գիյոմ Ապոլիները, որն ընդունում է Մետերլինկի մոդեռնիզմը՝ այն համարելով գլուխգործոց։ Անսահման մելամաղձը շարունակվում է նաև «Տասներկու երգ» և «Տասնհինգ երգ» ժողովածուներում։ Գուցե այդ մելամաղձից դուրս գալու համար է, որ Մետերլինկը նվիրվում է թատերական տոնախմբություններին. 1889 թվականին հրատարակում է առաջին դրաման՝ «Իշխանուհի Մալենը», որն անսպասելիորեն մեծ աղմուկ է բարձրացնում։ Խանդավառված քննադատ Օկտավ Միրբոն գովասանքներ չի խնայում Մետերլինկին. «Մետերլինկը մեզ է նվիրել մեր օրերի ամենահանճարեղ, ամենաարտառոց և ամենաանմեղ ստեղծագործությունը, որն իր արժանիքներով, համարձակվում եմ ասել, չի զիջում շեքսպիրյան լավագույն գործերին...»

Սրան հաջորդում են «Կույրերը», «Յոթ իշխանուհիներ», «Ինքնակոչը», «Պելեաս և Սելիզանդ» դրամաները, որոնք նրան դարձնում են սիմվոլիզմի ամենամեծ ներկայացուցիչը դրամատուրգիայում։ «Հյուսիսցի է, շատ դրական մարդ, որի միստիցիզմը ֆիզիկական տարաշխարհիկության արտահայտման ձև է», - գրում է Անդրե Ժիդը։

Մետերլինկն իր հարստությունը, որն հայտնվում է ճանաչման հետ, օգտագործում է հասարակությունից փախչելու, իր միայնության մեջ պարփակվելու համար՝ մերժելով բոլոր մեծարումները։ 1896 թվականին հեռանում է Բելգիայից՝ թողնելով մեծ քաղաքի անտանելի մթնոլորտը։ Գնում է ապրելու բնության մեջ։ Գրում է մի շարք հրաշալի ստեղծագործություններ։

1911 թվականին իր ամբողջ ստեղծագործությունների համար Մետերլինկը արժանանում է Նոբելյան մրցանակի։

Առաջին աշխարհամարտի տարիներին Մետերլինկը ձգտում է օգտակար լինել օկուպացված հայրենիքին։ Հայրենասիրական զեղումներով են գրված այդ շրջանի նրա ստեղծագործությունները։

1932 թվականին Բելգիայի թագավորը Մետերլինկին շնորհում է կոմսի տիտղոս։ 1937 թվականին նա ընտրվում է Ֆրանսիայի բարոյագիտական և քաղաքական գիտությունների ակադեմիայի անդամ։ 1947-1949 թվականներին նախագահում է գրողների միջազգային ՊԵՆ ընկերակցությունը։

Վախճանվում է Ֆևանսիայի Նիցցայում գտնվող իր սեփական կալվածքում՝ Օրլամոնդում։

• Ջերմոցներ (1889)
• Տասներկու երգ (1896)
• Տասնհինգ երգ (1900)

• Իշխանուհի Մալենը (1889)
• Ինքնակոչը (1890)
• Կույրերը (1890)
• Յոթ իշխանուհիներ (1891)
• Պելեաս և Մելիզանդ (1892)
• Ալադին և Պալոմիդ (1894)
• Ներսում (1894)
• Տենտալիժի մահը (1894)
• Ագլավեն և Սելիզետ (1896)
• Արիանը և Կապույտ մորուքը (1896)
• Քույր Բեատրիսը (1900)
• Մոննա Վաննա (1902)
• Ժուազել (1903)
• Սուրբ Անտոնիոսի հրաշքը (1903)
• Կապույտ թռչունը (1908)
• Մարիա Մագդաղինացի (1913)
• Նշանդրություն (1913)
• Ստիլմոնդի քաղաքապետը (1919)
• Կյանքի աղը (1919)
• Դժբախտությունն անցնում է (1925)
• Մեռյալների զորությունը (1926)
• Բերնիքել (1926)
• Մարի-Վիկտորիա (1927)
• Արքայադուստր Իզաբել (1935)
• Ժաննա Դ'Արկ (1945)

• Խոնարհների գանձերը (1896)
• Իմաստություն և ճակատագիր (1898)
• Արդարության խորհուրդ (1900)
• Մեղուների կյանքը (1901)
• Թաղված տաճարը (1902)
• Կրկնակի պարտեզը (1904)
• Ծաղիկների բանականությունը (1907)
• Մահը (1913)
• Պատերազմի բեկորներ (1916)
• Անծանոթ հյուրը (1917)
• Արահետներ լեռան վրա (1919)
• Մեծ գաղտնիք (1921)
• Տերմիտների կյանքը (1926)
• Տարածության կյանքը (1927)
• Մեծ դյութահրաշ ներկայացում (1929)
• Մրջյունների կյանքը (1930)
• Ապակե սարդը (1932)
• Մեծ օրենք (1933)
• Մեծ լռությունից առաջ (1934)
• Ավազե ժամացույցը (1936)
• Թևերի ստվերը (1936)
• Աստծու առջև (1937)
• Մեծ դուռը (1939)
• Այլ աշխարհ կամ արևային ժամացույց (1942)