Марыс Метэрлінк

Пісаў па-французску. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры за 1911. Прэмія прысуджана «ў прызнанне шматбаковай літаратурнай дзейнасці і асабліва за драматычныя творы, адзначаныя багаццем ўяўлення і паэтычнай фантазіяй, якія адкрываюць, часам пад маскай чароўнага вымыслу, глыбокае натхненне, у той час як форма містэрый прыцягвае чытачоў сваёй пачуццёвасцю і абуджае іх уяўленне».

Марыс Метэрлінк
Maurice Maeterlinck
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Марыс Палідор Мары Бернар Метэрлінк (фр.: Maurice Polydore Marie Bernard Maeterlinck)
Дата нараджэння	29 жніўня 1862(1862-08-29)[…]
Месца нараджэння	Гент, акруга Гент[d], Усходняя Фландрыя, Бельгія
Дата смерці	6 мая 1949(1949-05-06)[…] (86 гадоў)
Месца смерці	Ніца, акруга Ніца[d], дэпартамент Прыморскія Альпы, Францыя
Пахаванне	Palais Maeterlinck[d]
Грамадзянства	Бельгія
Жонка	Renée Dahon[d]
Альма-матар	Генцкі ўніверсітэт езуіты Sint-Barbaracollege[d]
Месца працы	La Jeune Belgique[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, драматург, філосаф
Гады творчасці	1888—1949
Кірунак	сімвалізм
Жанр	philosophical fable[d]
Мова твораў	французская
Дэбют	Аранжарэі (1888)
Грамадская дзейнасць
Член у	Каралеўская акадэмія французскай мовы і літаратуры[d] (6 мая 1949) Académie des gastronomes[d] Руанская акадэмія навук, літаратуры і мастацтваў[d]
Прэміі	Нобелеўская прэмія па літаратуры (1911)
Узнагароды
Подпіс
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Скончыў Генцкі ўніверсітэт (1885), вывучаў права ў Парыжы, працаваў адвакатам у Генце. 3 1896 жыў у Францыі. Старшыня Міжнароднага ПЭН-клуба (з 1947).

Член Бельгійскай каралеўскай акадэміі літаратуры і прыгожых мастацтваў.

Дэбютаваў у 1883. Пісаў на французскай мове. Першы зборнік вершаў «Цяпліцы» (1889), першая яго п'еса «Прынцэса Мален» (1889, на сюжэт казкі братоў Грым). У аднаактоўках «Няпрошаная» і «Сляпыя» (абедзве 1890), драмах «Пелеас і Мелізанда» (1892), «Там, унутры» і «Смерць Тэнтажыля» (абедзве 1894) сцвярджаецца ўлада над чалавекам загадкавага Невядомага, што часам увасабляецца ў смерці, чалавек разглядаецца як ахвяра, як згублены ў варожым свеце «сляпы», як «марыянетка». Аўтар рамантычных драм «Аглавена і Селізета» (1896), «Арыяна і Сіняя Барада» (1896, на сюжэт казкі Ш. Перо), «Сястра Беатрыса» (1901), «Монна Ванна» (1902), «Цуд Святога Антонія» (1903) і інш., кніг эсэ, мемуараў. Вяршыня яго творчасці — філасофская п'еса-казка «Сіняя Птушка» (1908).

На сюжэт драмы «Пелеас і Мелізанда» напісаны аднайменная опера К. Дэбюсі (1902), сімфанічная паэма А. Шонберга, на сюжэт драмы «Арыяна і Сіняя Барада» — опера П. Дзюка (1907).

Сімвалісцкая драма М. Метэрлінка прадвызначыла авангардысцкі кірунак у драматургіі ў 2-й пал. XX ст. — «тэатра абсурду», або «антытэатра».

• Метэрлінк М. Сіняя птушка / Перакл. М. Папковай // Сіняя птушка: Казкі / Укл. Л. Цітовай. Мн., 1997.