जुदासाचें पत्र

जुदासाचें पत्र

आपूण जाकबाचो भाव म्हण सांगून, ह्या पत्राचो बरयणार वाचपियांक आपली वळख करून दिता. म्हणटच हो जाकब पत्राच्या वाचपियां मदें भव वळखिचो आनी भवमान जडललो मनीस जावंक जाय. कण तो ? पल्या शेंकड्यांत जेरुसाल्याचे पवित्र- सभेंत जाकब नांवाचो दुस्रो कण श्रेश्ट मनीस नासलो, बगर जाकब धर्मुदूत, जेरुसाल्याचे पवित्र- सभेचो व्हडील वो गंगळिबाप. हो धरंदूत म्हळ्यार “धाकटो जाकब”, “जेजुच्या भावां” मदलो एकलो. जुदास, ह्या पत्राचो बरयणार, त्या जाकबाचो खाशा भाव वो लाशिलो सयरो जायत काय? कित्याचक म्हळ्यार मातेव(१३/५५) आनी मार्कू (६/१३) समियाच्या भावां मदें एका जुदासाचेंय नांव दितात. लूक, आपल्या शुभवर्तमानांत आनी धरंदुतांच्या इतिहासांत, धरंदुतांचीं नांवां दिताना, दनिंय वळेरिंनीं जुदासाक “ जाकबाचो पूत” म्हणटा; म्हणटच ताच्या बापायचेंय नांव जाकब आसलें आसतलें (ल्क ६/१६, द. ई. १/१३ पळे). हेरां शुभवर्तमानांचे बरयणार ह्या धरंदुताक “तादेव” म्हणटात ( म्त १०/१-४; म्क. ३/१३-१९). हो “समियाचो भाव” आनी धरंदूत जुदास एकूच जायत काय ? आनी वेगळे जातीत जाल्यार-ऊय, ह्या पत्राचो बरयणार खरेंच तांचे मदलो एकलो जायत काय? ह्या प्रस्नांक पवित्र पुसतकाच्या शासत्रियां मदें वेग-वेगळीं मतां आसात.

कण-ऊय जावं तो बरयणार, हो “जुदास” एकाच गांवचे पवित्र-सभेक आपलें पत्र धाडिना: तें वेग-वेगळ्या सभां मदें भंवडावन वाचपाचें म्हण गंता. आपल्या वाचपियांक आदल्या कराराची आनी जुदेवांचे परंपरेची बरी वळख आसा म्हण हो लेखक संजता. तरी तें फकत जुदेवां मदलीं क्रिसतांव जाल्लीं तांकां हें पत्र ताणें बरयलें म्हण सांगुंक जायना. पर्तेंच जाल्यार, जावन तांकां जावं विदेशियां मदलीं क्रिसतांव जाल्ल्यांक, पालेसतिनांत वो धाकटे आजियेच्या गांवांनीं आसलल्या पवित्र-सभांक, ह्या पत्राची शिकवण आनी शिडकावणी तो दीवंक सदता.

हें पत्र मटवें खरें, पूण त्या क्रिसतांवां मदें उपरासलल्या प्रस्नांची खबर कर्ता आनी हांकां नीट जबाब दिता. पवित्र-सभेंत थडे शासत्र-विरधी उपजल्ले आनी तांच्या खट्या शिकवणांक लागून ह्या पत्राची गरज जाली दिसता. जेजुचें खरें मनशासंयब ते मानून घेनासले, आनी जेजू एकलच धनी आनी समी म्हण त्या प्ल्या खट्या जिवितान नाकार्ताले. क्रिसती सत्तियेचीं नीब घेवन, ते कांचाराक लभदल्ले. मरियादीक जिविताच्या सगळ्या कायद्यांची ते वात लायताले.

Epistle_of_Jude