Philippe Lacoue-Labarthe, nado en Tours o 6 de marzo de 1940 e finado en París o 27 de xaneiro de 2007, foi un filósofo, crítico literario e tradutor francés.
Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 6 de marzo de 1940 Tours, Francia |
Morte | 28 de xaneiro de 2007 (66 anos) X Distrito de París, Francia |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Francia |
Director de tese | Lucien Braun (pt) |
Actividade | |
Ocupación | lingüista , filósofo , crítico literario , historiador , tradutor , escritor |
Empregador | Universidade de Estrasburgo |
Lingua | Lingua francesa |
Obra | |
Doutorando | Marjolaine Pierre, Bernard Baas (pt) , Bruno Tackels (pt) , Pierre-Damien Huyghe (pt) , Judith Balso (en) , Artemy Magun (en) , Jean-Christophe Bailly (pt) e Bruno C. Duarte (en) |
Premios
|
Lacoue-Labarthe escribiu extensamente sobre Martin Heidegger, Jacques Derrida, Jacques Lacan, o romanticismo alemán, Paul Celan e a deconstrución. Ademais, traduciu obras de Heidegger, Celan, Nietzsche, Walter Benjamin e Hölderlin ao francés.
Lacoue-Labarthe foi membro e presidente do Colexio Internacional de Filosofía (Collège international de philosophie).
Despois das sesións de seminarios conxuntos, Lacoue-Labarthe escribiu algúns libros e artigos en colaboración con Jean-Luc Nancy, quen fora o seu colega e amigo, máis que colaborador na Université Marc Bloch en Estrasburgo. Colaboracións que inclúen Le Titre de la lettre: une lecture de Lacan (1973), e L'Absolu littéraire: théorie de la littérature du romantisme allemand (1978). Pierangeli Di Vittorio refírese a ambos, e á súa influencia en filósofos de todo o mundo, como á "Escola de Estrasburgo".
En 1980, Lacoue-Labarthe e Nancy organizaron unha conferencia en Cerisy-la-Salle, centrada en torno ao ensaio de 1968 de Derrida: Les fins de l'homme. Posteriormente á conferencia, e a solicitude de Derrida, en novembro de 1980 fundaron o Centre de Recherches Philosophiques sur la Politique. O Centre operou durante catro anos, e pretendía buscar enfoques filosóficos, máis que empíricos, ás cuestións políticas. Durante este período, Lacoue-Labarthe e Nancy produciron algúns estudos importantes, tanto xuntos como por separado. Algúns destes textos aparecen en Les Fins de l'homme à partir du travail de Jacques Derrida: colloque de Cerisy, 23 juillet-2 août 1980 (1981), Rejouer le politique (1981), La retrait du politique (1983) e Le mythe nazi (1991).
En 1986, Lacoue-Labarthe publicou un libro sobre Celan e Heidegger intitulado La poésie comme expérience (1986). Lacoue-Labarthe recibiu o seu doutoramento estatal (Doctorat d'état) en 1987, fronte a un xurado presidido por Gérard Granel, que incluía a Jacques Derrida, George Steiner e Jean-François Lyotard. A monografía entregada nesa ocasión foi La fiction du politique (1988): un estudo sobre a relación de Heidegger co Nacionalsocialismo. A obra precede así o interese que levantou posteriormente Victor Farías en torno á relación de Heidegger co nazismo.
En La Poésie comme expérience (1986), Lacoue-Labarthe argumentou que, aínda que a poesía de Celan estaba profundamente informada pola filosofía de Heidegger, Celan foi sempre consciente das vacilacións de Heidegger co Nazismo, o cal implicou sempre unha actitude circunspecta de parte de Celan cara Heidegger. Celan, porén, estivo disposto a coñecer persoalmente ao pensador da Selva Negra. Heidegger mesmo profesaba unha grande admiración pola poesía do poeta xudeu, aínda que nunca escribiu extensas consideracións filosóficas sobre a súa poesía, como si foi o caso con Hölderlin e Trakl.
En canto á discutida cuestión política, para Lacoue-Labarthe o erro de Heidegger non consistiu tanto na temperá adición ao nazismo, como no seu silencio respecto do holocausto e no que puido ter sido unha deconstrución do nazismo (se ben, Heidegger sempre afirmou que a súa crítica do nazismo tiña que ser buscada nos seus extensos textos sobre Nietzsche).
Con todo, Lacoue-Labarthe estima que o pensamento de Heidegger ofrece moitas alternativas para a confrontación frontal co nazismo, aínda que Heidegger non fose claro ao respecto.
Lacoue-Labarthe tamén estivo envolto en producións teatrais. Traduciu a versión de Antígona de Hölderlin, e colaborou con Michel Deutsch para montar a obra no Teatro Nacional de Estrasburgo en 1978. Lacoue-Labarthe e Deutsch montaron tamén as Mulleres fenicias de Eurípides en 1980. A tradución de Lacoue-Labarthe de Edipo Rei de Hölderlin foi escenificada en Aviñón en 1998, con Charles Berling no papel principal.
This article uses material from the Wikipedia Galego article Philippe Lacoue-Labarthe, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Todo o contido está dispoñible baixo a licenza CC BY-SA 4.0, agás que se indique o contrario. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Galego (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.