Nynorsk: Un dos dous estándares oficiais do idioma noruegués

A forma máis utilizada é o Bokmål.

Desde os tempos dos viquingos, varios dialectos da lingua norueguesa son falados no territorio do país. A pesar de seren mutuamente intelixibles, cada un deles presenta características distintas, especialmente na fonética, semántica e na morfoloxía. A partir da Unión de Kalmar, no século XVI, Noruega e o seu pobo ficarán baixo o dominio de Dinamarca. Ese dominio reflectiu directamente na lingua, pois o dinamarqués pasou a ser a lingua oficial do reino, sendo a única lingua oficial por varios séculos en todo o territorio noruegués. Posteriormente, a partir da separación de Dinamarca en 1809, unha nova ortografía norueguesa, o riksmaal altamente baseada na norma dinamarquesa, foi adoptada en Noruega.

Descontentamento

Entre tanto, os habitantes das rexións menos urbanas (por consecuente menos suxeitas ás imposicións dinamarquesas) non se sentían á vontade ou representadas pola variante oficial. Innumerables características dos seus dialectos non eran representadas, facendo que certos falantes sentisen mesmo que escribían unha lingua estranxeira na escola.

Ivar Aasen

Un investigador e poeta noruegués de orixe rural, Ivar Andreas Aasen, é hoxe considerado como o creador do novo noruegués. A partir de investigacións intensas nos falares, dialectos e variantes do interior da Noruega, especialmente do oeste do país. A publicación do seu libro Gramática dos dialectos noruegueses, foi un marco importante na historia do novo noruegués, pois tornou coñecidas diversas formas diferentes do noruegués oficial.