Irán Khorasán

Neste ano foi desmembrada en tres novas provincias:

• Khorasán do Norte;
• Khorasán do Sur e
• Razavi Khiorasán.

O nome Khorasán, que significa "terra do sol nacente", en persa, déuselle á provincia oriental do Imperio persa durante o período sasánida e despois foi utilizado polos xeógrafos árabes para referirse máis ben á rexión que ocupa actualmente o Afganistán.

Esta antiga provincia persa, que se estendía, ao norte, do río Oxus até o mar Caspio e, ao sur, da beira dos desertos centrais iranianos até as montañas centroafgás ao leste, incluía partes do que son hoxe os territorios de Irán, Afganistán, Taxiquistán, Turkmenistán e Uzbekistán.

Pasaron polo Khorasán conquistadores e imperios como os gregos, os árabes, os turcos seléucidas, os mongois, os safávidas, os afgáns e outros.

A rexión histórica foi entre 644 e 999 unha provincia califal, que estaba gobernada por emires designados polo califa, desde 821 ao 896 por unha dinastía de emires-gobernadores denominados tahírides. Despois foi disputada por safáridas e outros, e o goberno califal desapareceu de feito, aínda que non de dereito. Desde 900 a 999 estivo en mans da dinastía dos samánidas, que se declaraban leais ao califa. En 999 caeu en mans dos gaznévidos.

Algunhas das principais cidades históricas de Persia situábanseme no antigo Khorasán: Nishapur (actualmente no Irán), Merv e Sanxán (no Turkmenistán), Samarcanda e Bukhara (Uzbekistán), e Herat, Cabul, Ghazni e Balkh (Afganistán).

Os principais grupos étnicos da rexión son os persas, os turcos, os turcománs, os kurdos e os árabes. Hai tamén unha considerábel comunidade de orixe afgá na provincia, debido aos grupos de refuxiados que chegaron do Afganistán nos últimos anos, escapando dos talibáns.

As principais linguas faladas na rexión son o persa, o kurdo e o turco.

A rexión é famosa polas alfombras e polo azafrán que se produce no sur.

Outros artigos

• Gran Khorasán