Araña Vermella: Especie de ácaro

Tetranychus urticae
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Arthropoda Subfilo: Chelicerata Clase: Arachnida Subclase: Acari Superorde: Acariformes Orde: Prostigmata Suborde: Eleutherengona Infraorde: Raphignathae Superfamilia: Tetranychoidea Familia: Tetranychidae Xénero: Tetranychus Especie: T. urticae
Nome binomial
'Tetranychus urticae' C.L. Koch, 1836

O seu xenoma foi completamente secuenciado no ano 2011, sendo o primeiro xenoma secuenciado entre os arácnidos.

Tetranychus urticae orixinariamente era nativa de Eurasia, mais adquiriu unha distribución cosmopolita.

Atópase distribuído por toda a Península Ibérica, en lugares cálidos de climas lenes (especialmente na zona mediterránea e o sur peninsular, sendo raro en Galicia).

 

Tetranychus urticae é extremadamente pequena, dificilmente visíbel a simple vista, só se ollan máculas averdadas ou avermelladas nas follas e talos; as femias adultas miden uns 0,4 mm de longo. A araña vermella, que se pode ver en invernadoiros e zonas tropicais e temperadas, segrega unha fina arañeira por riba e por baixo das follas.

 

Estes animais chuchan o líquido do interior das células e deixan na superficie unhas sedas que dan un aspecto algodonoso. Provocan nos talos das plantiñas tachas de cor parda ou amarela. En casos de grandes poboacións poden provocar un retardo no crecemento nos primeiros estados vexetativos desta e, nos casos máis serios, o desecamento completo da planta.

É extremadamente polífaga. Pódese alimentar de centenares de especies de plantas incluíndo a maioría das hortalizas como as pementeiras, tomateiras, pataqueiras, feixóns, millo, amorodeiras e tamén plantas ornamentais coma as roseiras. Prexudica as plantas ao chuchar o zume e o contido das células foliares. Deixa pequenas máculas pálidas ou cicatrices cando se destruíu a epiderme das células. Malia seren estas lesión moi miúdas, o ataque de centenares destes ácaros fai que se reduza a actividade fotosíntesintética das plantas.

Uns dos moitos depredadores naturais da araña vermella son o Phytoseiulus persimilis e a Chrysoperla carnea, os cales usan os métodos de control biolóxico na agricultura ecolóxica ou de produción integrada.

O ciclo de actividade dos ovos até seren adultos é moi rápido, entre 8 e 14 días con temperaturas entre 23 e 30 °C dando xeracións durante todo o ano. A humidade relativa ha ser mediana, nin moi alta nin moi baixa, xa que pode provocar a morte das larvas e retardar o seu desenvolvemento.

Pódense espallar por toda unha leira coa axuda do vento.

O ovo de T. urticae é translúcido e semellante a unha pequena perla. Eclosiona e sae unha ninfa que se volve protoninfa e despois se converte nunha deutoninfa, a cal amosa estadios de quiescencia. O adulto é tipicamente de cor verde pálida gran parte do ano, mais as xeracións serodias son de cor arroibada, as femias apareadas pasan o inverno en estadio de diapausa.

1. Vixiar temporalmente os estados de crecemento das plantas máis novas.
2. É recomendábel eliminar as más herbas e culturas anteriores e aplicar doses de fertilizantes equilibradas
3. A aplicación de praguicides, neste caso, acaricidas, farase cando se detecten os primeiros estados de desenvolvemento da praga dirixíndoos ás fontes de infestación.

O ácaro vermello presenta unha gran resistencia aos acaricidas, por este motivo é especialmente importante facer un uso alternante destes.

A utilitzación de insecticidas coma os piretroides poden provocar un aumento da poboación destes ácaros.

Ligazóns externas

• MEMS Movie Gallery, spider mite used for demonstrating microelectromechanical systems technology (en inglés)