Alfa Romeo F1

Alfa Romeo Racing

Nome completo	Alfa Romeo S.p.A (1950-1951) Autodelta (1979) Marlboro Team Alfa Romeo (1980-1983) Benetton Team Alfa Romeo (1984-1985) Alfa Romeo Racing 2019 Alfa Romeo Racing ORLEN (2020-2021) Alfa Romeo F1 Team ORLEN (2022 Alfa Romeo F1 Team Stake (2023 )
Bandeira	Suíza
Baseada en	Hinwil, Zürich, Suíza
Tempadas en activo	14 (1950-1951, 1979-1985, 2019-2023)
Número de pilotos
Debut	Gran Premio do Reino Unido de 1950
Carreiras	214
Campionatos de Construtores	0
Campionatos de Pilotos	2 (1950-1951)
Vitorias	10
Pole positions	12
Voltas Rápidas	16
Puntos totais	199
Derradeiro GP	Gran Premio de Abu Zabi de 2023

Os seus éxitos déronse principalmente antes do establecemento do Campionato do Mundo e nos dous primeiros anos deste, non conseguindo na súa volta reverdecer os loureiros. Xa nos anos 1920, algúns Alfa competían nos circuítos europeos e ben pronto se constituíu un equipo oficial da marca dirixido polo propio Romeo, no que correron grandes pilotos da época como Giuseppe Campari, Ugo Sivocci, Antonio Ascari, Enzo Ferrari, Gastone Brilli-Peri ou Louis Wagner.

O logotipo de Alfa Romeo volveu á Fórmula Un en 2015, aparecendo nos coches da Scuderia Ferrari. A finais de 2017, Alfa Romeo anunciou que se converterían en patrocinadores titulares de Sauber a partir de 2018 e establecera unha asociación técnica e comercial co equipo. Alfa Romeo volveu ao deporte como equipo cando a Sauber cambiou o seu nome a principios de 2019. Alfa Romeo puxo fin á súa asociación con Sauber despois de 2023 e abandonou a Fórmula Un para permitir que o equipo sexa asumido por Audi para 2026.

 

Éxito, 1950-1951

En 1950 Nino Farina gañou o primeiro Campionato do Mundo de Fórmula Un nun 158 con compresor, en 1951 Juan Manuel Fangio gañou cun Alfetta 159 (unha evolución do 158 cun período de dúas etapas de compresión). Os motores do Alfetta foron extremadamente potentes pola súa capacidade: en 1951 o motor 159 producía ao redor de 420 CV, pero isto levaba un consumo de combustible de 125 a 175 litros por cada 100 km.. En 1952, fronte á crecente competencia do seu ex empregado, Enzo Ferrari. Alfa Romeo, unha empresa de propiedade estatal, decidiu retirarse logo da negativa do goberno italiano a financiar o caro deseño dun novo coche. Sorprendentemente, Alfa Romeo participou nas carreiras durante as dúas tempadas cun escaso orzamento, e coa maioría da tecnoloxía e materiais de antes da guerra. Por exemplo, o equipo gañou dous campionatos con só nove bloques motor que se construíron antes da guerra.

Alfa Romeo como provedor de motores, 1961-1979

Durante a década de 1960, varios equipos menores de F1 menores usaron os motores Alfa Romeo 4 en liña, como o LDS Mk1 e Mk2 "Specials", Coopers, e De Tomasos.

Ao final da década de 1960 Alfa Romeo estaba desenvolvendo un novo motor V8 para os seus vehículos de competición, este motor foi probado brevemente no T86C Cooper F1-3-68 por Lucien Bianchi. Alfa Romeo regresou brevemente á Fórmula Un nas tempadas de 1970 e 1971 cun motor V8 baseado nos do seus deportivos. Tiveron que pasar 19 anos para que Alfa-Romeo, dedicada neses momentos á competición de Sport-Prototipos, volvese timidamente á F1. Autodelta, a sección deportiva de Alfa-Romeo, preparou en 1970 uns motores V8 de 3000 cc para o piloto da marca, Andrea de Adamich. A escuadra McLaren encargouse de realizar os chasis (M7D e M14D) e inscribiu un terceiro monopraza no campionato. Das 10 carreiras nas que participou Adamich só conseguiu entrar na grella en 5 ocasións e o seu mellor resultado foi un 8º posto en Italia. Ao ano seguinte repetiuse o intento esta vez co equipo March Engineering, que preparou uns chasis 711 para Adamich, e para Nanni Galli (ata nunha ocasión Ronnie Peterson piloto oficial de March participou con motor Autodelta). O equipo March, que pretendía obter con esta colaboración un motor que non tivese que comprar, non saíu moi convencido dos resultados da alianza con Autodelta xa que só obtívo un exiguo 11º posto (Adamich) e dous 12º (Galli), sobre todo comparados co 2º posto no campionato conseguido por Peterson co March-Cosworth 711.

 

Máis serio foi o proxecto que en 1976 uniu á empresa de Bernie Ecclestone (Motor Racing Developments) que xestionaba a escuadra Brabham con Autodelta dirixida esta vez por Carlo Chiti. Alfa-Romeo presentou un voluminoso motor de 12 cilindros para os Brabham BT45 de Carlos Reutemann e Carlos Pace sen demasiados bos resultados (dous 4º para Pace e outro 4º para Reutemann). O BT45 Alfa-Romeo comezou ben a tempada de 1977 cun 2º posto para Pace na Arxentina e un 6º con volta rápida para John Watson en Suráfrica. A morte de Pace trastornou o desenvolvemento do novo BT45B e ata metade de tempada non se obtiveron de novo bos resultados, un 2º de Watson en Francia e volta rápida en Austria e dous terceiros de Hans Stuck en Alemaña e Austria, ademais da pole de Watson en Mónaco. O campionato terminou co 11º posto de Stuck na clasificación final.

En 1978 o equipo Brabham-Alfa Romeo preparouse para o asalto ao Campionato do Mundo. Fichou ao campión do ano anterior o austríaco Niki Lauda ao que acompañaba Watson. Gordon Murray encargouse o deseño do BT46 e do polémico BT46B con aspirador que pronto se destacou como un excelente monopraza. Lauda conseguiu vencer en Suecia e Italia, tres 2º e dous 3º, ademais obtivo 2 poles e 4 voltas rápidas, e con 44 puntos empolicouse ao 3º posto da clasificación final. Watson cun 2º e dous 3º obtivo unha meritoria 6º praza, e a escuadra foi 2ª no campionato de construtores por detrás dos invencibles Lotus 79 con efecto solo de Andretti e Peterson.

As esperanzas postas no equipo desvanecéronse na tempada seguinte sobre todo polas constantes tiranteces entre Brabham e Autodelta. Lauda só obtivo un 4º posto en Italia do mesmo xeito que o seu novo compañeiro o brasileiro Nelson Piquet en Holanda. A tempada acabou en divorcio e Autodelta formou unha escuadra nova competindo co Alfa Romeo 177 con chasis e motor Alfa-Romeo e patrocinio de Marlboro. Este coche competiu en 3 ocasións cos pilotos italianos Bruno Giacomelli e Vittorio Brambilla. Na mesma tempada Bruno estreou un coche novo denominado Alfa Romeo 179. Neste equipo Andrea de Cesaris obtivo a súa única pole position da súa dilatada carreira.

Regreso á Fórmula Un, 1979-1985

 

Durante a tempada de Fórmula Un de 1979, e logo de ser persuadido por Chiti, Alfa Romeo deu a Autodelta permiso para comezar a desenvolver un coche de Fórmula Un no seu nome. a asociación con Brabham terminou antes da final da tempada. O Alfa Romeo 177 fixo o seu debut no Gran Premio de Bélxica de 1979. Este segundo proxecto de Alfa na Fórmula Un nunca foi un verdadeiro éxito durante a súa existencia, desde mediados de 1979 ata finais de 1985. Durante este período, Alfa Romeo logrou dous poles, Bruno Giacomelli no Gran Premio dos Estados Unidos de 1980, antes de retirarse con problemas eléctricos, tres terceiros lugares, dous segundos lugares e unha volta rápida. Tamén sufriu unha traxedia cando o seu piloto Patrick Depailler morreu no Gran Premio de Alemaña de 1980 no circuíto de Hockenheim. En 1981 contou cos servizos de Mario Andretti, pero continuou sendo perseguido pola escasa fiabilidade. A mellor tempada do equipo é a tempada de 1983, cando a escudería logrou o 6º lugar no campionato de construtores.

Autodelta, Marlboro e Benetton Team Alfa Romeo (1979-1985)

 

 

Durante a tempada de Fórmula Un de 1977, e logo de ser persuadido por Chiti, Alfa Romeo deu a Autodelta permiso para comezar a desenvolver un coche de Fórmula Un no seu nome. O chamado Alfa Romeo 177, debutou no Gran Premio de Bélxica de 1979. A asociación con Brabham rematou antes do final da tempada, co equipo de Bernie Ecclestone regresando aos motores Ford / Cosworth DFV. Este segundo proxecto de Alfa na Fórmula Un nunca foi un verdadeiro éxito durante a súa existencia, desde mediados de 1979 ata finais de 1985. Durante este período Alfa Romeo logrou dúas poles,Bruno Giacomelli no Gran Premio dos Estados Unidos de 1980, antes de retirarse con problemas eléctricos, tres terceiros lugares, dous segundos lugares e unha volta rápida. Tamén sufriu unha traxedia cando o seu piloto Patrick Depailler morreu no Gran Premio de Alemaña de 1980 no circuíto de Hockenheim. En 1981 contou cos servizos de Mario Andretti, pero continuou sendo perseguido pola escasa fiabilidade. Logo da reestruturación de Autodelta, a operativa e o deseño do coche foron subcontratadas a Euroracing en 1982, cos motores de fábrica aínda subministrados por Autodelta. A mellor tempada do equipo foi a tempada de 1983, cando o equipo cambiou ao motor V8 turbo 890T e a escudería logrou o 6º lugar no campionato de construtoress, en gran parte grazas a dous segundos postos de Andrea de Cesaris.

Mentres que o motor turbo 890T resultou competitivo en 1983, os motores máis potentes e eficientes no consumo de combustible de BMW, Ferrari, Renault, TAG-Porsche w Honda,^{[Cómpre referencia]} máis o límite de combustible imposto pola FIA de 220 litros sen reabastecemento de combustible durante as paradas en boxes durante 1984, viu o declive do equipo Euroracing Alfa Romeo como forza competitiva nas carreiras do Gran Premio. O 890T (o único motor turbo V8 usado nas carreiras de GP nese momento) consumía moito e sufriu demasiado nos circuítos rápidos, particularmente nos dous circuítos de casa de Alfa, Imola e Monza. Para corrixir temporalmente este problema, o equipo tivo que correr con menos potencia para aforrar combustible, o que fixo que o motor non funcionase, e isto resultou ser un grave obstáculo nos circuítos rápidos, o tipo de circuítos onde case sempre tiñan que facelo. O motor desenvolveuse pero os problemas de consumo de combustible nunca foron realmente rectificados. O terceiro posto de Riccardo Patrese no Gran Premio de Italia de 1984 foi o último podio do equipo, tanto Patrese como Eddie Cheever, moitas veces non terminando as carreiras en {´f1|1984}} e 1985 debido a quedar sen combustible: Cheever quedou sen combustible 5 voltas antes de finalizar no Gran Premio de casa de Alfa en Monza, preto da sede de Alfa en Milán.

O coche do equipo de 1985, o Alfa Romeo 185T resultou ser tan pouco competitivo como o coche de 1984, o 184T recuperouse a metade da tempada. Logo de actualizalo ás especificacións de 1985, o coche, agora alcumado 184 TB, foi en realidade unha mellora sobre o coche de 1985, pero tampouco obtiveron resultados. Nunha entrevista no ano 2000, Riccardo Patrese describiu o 185T como "o peor coche que pilotei".

Alfa Romeo saíu da Fórmula Un como construtor logo da carreira final da tempada de 1985 en Australia.

Alfa Romeo Racing (2019 - 2023)

 

En xaneiro de 2019, Sauber anunciou que o equipo cambiará o nome a Alfa Romeo Racing, pero a diferenza de BMW Sauber, a propiedade, licenza de carreira e a estrutura de xestión permanecerán sen cambios. O coche de Alfa Romeo para a tempada 2019 foi o C38, continuando a convención de nomes dos anteriores coches de Fórmula 1 de Sauber. O C38 incluía elementos de deseño aerodinámicos únicos en comparación cos seus rivais e predecesores, especialmente na parte dianteira do coche como resultado dos cambios de regulación da nova tempada. O campión do mundo de 2007 Kimi Räikkönen e expiloto de reserva de Sauber Antonio Giovinazzi foron contratados como pilotos do equipo. Giovinazzi liderou brevemente o Gran Premio de Singapur durante catro voltas, o primeiro piloto de Alfa Romeo en liderar unha volta desde que Andrea de Cesaris o fixo no Gran Premio de Bélxica de 1983. O mellor resultado do equipo do ano chegou no caótico Gran Premio do Brasil, onde Räikkönen e Giovinazzi clasificáronse 4º e 5º respectivamente. Alfa Romeo rematou o ano no 8º posto do Campionato de Construtores con 57 puntos.

Alfa Romeo entrou na tempada 2020 cunha formación de pilotos inalterada. En xaneiro de 2020, o equipo anunciou que iniciaría un acordo de patrocinio coa petroleira polaca PKN Orlen (renomeando o equipo como Alfa Romeo Racing Orlen en 2020 e 2021 e como Alfa Romeo F1 Team Orlen no 2022) e que Robert Kubica uniríase como piloto reserva. Alfa Romeo volveu rematar a tempada 2020 no 8º lugar, pero esta vez só conseguiu 8 puntos.

En xullo de 2021, Alfa Romeo Racing ampliou o seu acordo con Sauber cun acordo plurianual con avaliacións anuais. Na tempada 2021, o equipo terminou no noveno lugar con 13 puntos. Ao final da tempada, Räikkönen retirouse da Fórmula Un, mentres Giovinazzi abandonou o equipo para competir na Fórmula E.

Para a tempada 2022, o equipo fichou ao expiloto de Mercedes Valtteri Bottas e ao piloto de Fórmula 2 Guanyu Zhou, logrando o seu mellor resultado no Campionato de Construtores co sexto lugar desde o inicio da súa colaboración con Sauber.

En xaneiro de 2023, Alfa Romeo anunciou un acordo de patrocinio de títulos de varios anos co casino en liña Stake, renomeando o equipo como Alfa Romeo F1 Team Stake levando o seu logotipo que aparece de forma destacada no C43. O equipo tamén asinou un acordo de colaboración coa plataforma de transmisión Kick,, no que inviste o cofundador de Stake e propietario Eddie Craven. O nome de Kick e o logotipo substituirá a Stake's en países onde os anuncios de xogos de azar e apostas deportivas non están permitidos como Alfa Romeo F1 Team Kick. Alfa Romeo correu cunha librea Kick revisada no Gran Premio de Bélxica de 2023.

Alfa Romeo abandonou a Fórmula Un a finais de 2023 e puxo fin á súa asociación con Sauber, que están configurados para lanzar unha asociación de traballo con Audi en 2026.

Scuderia Ferrari (2015-2023)

A marca de Alfa Romeo apareceu nos coches de Fórmula 1 da Scuderia Ferrari desde a tempada de 2015, comezou co Ferrari SF15-T.

Sauber F1 Team (2018-2023)

 

O 29 de novembro de 2017, anunciouse que Alfa Romeo sería o patrocinador titular do equipo de Fórmula Un de Sauber a partir da tempada de 2018 nun "acordo de asociación técnica e comercial de varios anos" como Alfa Romeo Sauber F1 Team. O 2 de decembro de 2017, celebrouse unha conferencia de prensa no Museo Alfa Romeo de Arese (Milán), que ilustraba os termos do acordo entre o grupo FCA e a suíza Sauber, seguido dunha cerimonia de presentación da librea e os pilotos titulares, Charles Leclerc e Marcus Ericsson.

Unha entrevista de xaneiro de 2018 con Frederic Vasseur revelou que Alfa Romeo pretendía facerse cargo do equipo Sauber. O 1 de febreiro de 2019, anunciouse que o equipo entraría na tempada 2019 como Alfa Romeo Racing sen modificar a estrutura de propiedade e xestión.

O 26 de agosto de 2022, anunciouse que Alfa Romeo terminaría os seus lazos co equipo Sauber de Fórmula Un a finais de 2023, pouco despois de que Audi anunciase que se faría cargo de Sauber en 2026.

(Grosa indica campionatos gañados)

Ano	Nome	Coche	Motor	Pneu.	Nº	Pilotos	Puntos	WCC
1950	Alfa Romeo S.p.A	158	158 1.5 L8 s	P	—	Juan Manuel Fangio   Giuseppe Farina   Luigi Fagioli   Reg Parnell   Piero Taruffi   Consalvo Sanesi	—
1951	Alfa Romeo S.p.A	159	158 1.5 L8 s	P	—	Juan Manuel Fangio   Giuseppe Farina   Luigi Fagioli   Felice Bonetto   Toulo de Graffenried   Consalvo Sanesi   Paul Pietsch	—
1952–1978: Alfa Romeo non competiu
1979	Autodelta	177 179	115-12 3.0 F12 1260 3.0 V12	G	35. 36.	Bruno Giacomelli   Vittorio Brambilla	0	NC
1980	Marlboro Team Alfa Romeo	179	1260 3.0 V12	G	22. 22. 22. 23.	Patrick Depailler   Vittorio Brambilla   Andrea de Cesaris   Bruno Giacomelli	4	11º
1981	Marlboro Team Alfa Romeo	179B 179C 179D	1260 3.0 V12	M	22. 23.	Mario Andretti   Bruno Giacomelli	10	9º
1982	Marlboro Team Alfa Romeo	179D 182	1260 3.0 V12	M	22. 23.	Andrea de Cesaris   Bruno Giacomelli	7	10º
1983	Marlboro Team Alfa Romeo	183T	890T 1.5 V8 t	M	22. 23.	Andrea de Cesaris   Mauro Baldi	18	6º
1984	Benetton Team Alfa Romeo	184T	890T 1.5 V8 t	G	22. 23.	Riccardo Patrese   Eddie Cheever	11	8º
1985	Benetton Team Alfa Romeo	185T 184TB	890T 1.5 V8 t	G	22. 23.	Riccardo Patrese   Eddie Cheever	0	NC
1986–2018: Alfa Romeo non competiu como construtor
2019	Alfa Romeo Racing	C38	Ferrari 064 1.6 V6 t	P	7. 99.	Kimi Räikkönen   Antonio Giovinazzi	57	8º
2020	Alfa Romeo Racing	C39	Ferrari 065 1.6 V6 t	P	7. 99.	Kimi Räikkönen   Antonio Giovinazzi	8	8º
2021	Alfa Romeo Racing Orlen	C41	Ferrari 065/6 1.6 V6 t	P	7. 88. 99.	Kimi Räikkönen   Robert Kubica   Antonio Giovinazzi	13	9º
2022	Alfa Romeo F1 Team Orlen	C42	Ferrari 1.6 V6 t	P	24. 77.	Guanyu Zhou   Valtteri Bottas	51*	6º*
2023	Alfa Romeo F1 Team Stake	C43	Ferrari 066/10 1.6 V6 t	P	24. 77.	Guanyu Zhou   Valtteri Bottas	16	9º
Fonte:

Piloto campións do mundo

•   Giuseppe Farina (1950)
•   Juan Manuel Fangio (1951)

Construtor	Tempada(s)	Total vitorias	Primeira vitoria	ültima vitoria
De Tomaso	1961	0	–	–
LDS	1962–1963, 1965	0	–	–
Alfa Special	1963, 1965	0	–	–
Cooper	1962	0	–	–
McLaren	1970	0	–	–
March	1971	0	–	–
Brabham	1976–1979	2	Gran Premio de Suecia de 1978	Gran Premio de Italia de 1978
Osella	1983–1987	0	–	–
Total	1961–1987	2	Gran Premio de Suecia de 1978	Gran Premio de Italia de 1978

• Excluído o equipo de fábrica

Bibliografía

• Henry, Alan (1985). Brabham, the Grand Prix Cars. Osprey. ISBN 0-905138-36-8. 
• Nye, Doug (1986). Autocourse history of the Grand Prix car 1966–85. Hazleton publishing. ISBN 0-905138-37-6. 

A seguinte galería mostra os diferentes modelos que usou Alfa Romeo na Fórmula 1.

• 1958-1959

 

• 1979-1985

•  
  Alfa Romeo 177 (1979)
•  
  Alfa Romeo 179 (1979-1982)
•  
  Alfa Romeo 182 (1982)
•  
  Alfa Romeo 183 (1983)
•  
  Alfa Romeo 184 (1984)
•  
  Alfa Romeo 185 (1985)

• 2019-2023

•  
  Alfa Romeo Racing C38 (2019)
•  
  Alfa Romeo Racing C39 (2020)
•  
  Alfa Romeo Racing C41 (2021)
•  
  Alfa Romeo Racing C42 (2022)
•  
  Alfa Romeo Racing C43 (2023)

Outros artigos

• Alfa Romeo