Φωνητική

Αποτελεί κλάδο της γλωσσολογίας. Αντικείμενο μελέτης της επιστήμης αποτελούν οι φυσικές ιδιότητες των φώνων (phones) αλλά και των μη-γλωσσικών ήχων. Η επιστήμη της φωνητικής εξετάζει την παραγωγή των ήχων (αρθρωτική φωνητική), την πρόσληψή τους (ακουστική φωνητική) και την κατανόησή τους (αντιληπτική φωνητική).

Η φωνητική αντιδιαστέλλεται με τη φωνολογία, η οποία εξετάζει τη λειτουργία των φθόγγων στο πλαίσιο συγκεκριμένων γλωσσικών συστημάτων. Η φωνητική ασχολείται με τους ήχους καθ' εαυτούς και όχι με τον ρόλο τους στη γλώσσα. Ως εκ τούτου, τα ζητήματα που άπτονται της έννοιας (σημασιολογία) είναι άτοπα στο επίπεδο αυτό γλωσσολογικής ανάλυσης. ^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Η φωνητική περιλαμβάνει τα ακόλουθα τρία κύρια υποπεδία:

• Αρθρωτική φωνητική (articulatory phonetics) που ασχολείται με την άρθρωση (φυσιολογία) της ομιλίας: τη θέση, το σχήμα και την κίνηση των οργάνων της ομιλίας, όπως χείλη, γλώσσα και φωνητικές χορδές του ομιλούντα.
• Ακουστική φωνητική (acoustic phonetics) που ασχολείται με την ακουστική (ποιοτικά χαρακτηριστικά) της ομιλίας: τις φασματο-χρονικές ιδιότητες των ηχητικών κυμάτων της ομιλίας, όπως συχνότητα, πλάτος και χροιά (αρμονική δομή), κατά τη φυσική μεταφορά των ήχων της ομιλίας από τον ομιλούντα μέχρι τον ακροατή.
• Αντιληπτική φωνητική (auditory phonetics) που ασχολείται με την αντίληψη της ομιλίας: την αντίληψη, την κατηγοριοποίηση και την αναγνώριση των ήχων της ομιλίας καθώς και το ρόλο του ανθρώπινου συστήματος ακοής (πειραματική φωνητική).