Cristina Peri Rossi

Cristina Peri Rossi
Ganwyd	Cristina Peri Rossi  12 Tachwedd 1941  Montevideo
Dinasyddiaeth	Wrwgwái, Sbaen
Alma mater	Athrofa Athrawon Prifysgol Artigas
Galwedigaeth	ieithydd, bardd, cyfieithydd, nofelydd, ysgrifennwr, newyddiadurwr, ymgyrchydd
Gwobr/au	Cymrodoriaeth Guggenheim, Medalla Delmira Agustini, Gwobr Miguel de Cervantes
Gwefan	http://www.cristinaperirossi.es

Ganwyd ym Montevideo i deulu o dras Eidalaidd. Astudiodd lenyddiaeth ym Mhrifysgol y Weriniaeth, Montevideo. Cyhoeddodd ei llyfr cyntaf, y casgliad o straeon Viviendo, yn 1963. Merched ar ymylon cymdeithas sy'n byw mewn unigrwydd yw prif gymeriadau'r straeon hyn. Denodd ragor o sylw yn sgil y casgliad Los museos abandonados (1968) a'i nofel gyntaf, El libro de mis primos (1969), gweithiau sy'n nodweddiadol o ffuglen ddirfodol. Ymhlith ei gweithiau eraill yn nghyfnod cynnar ei gyrfa mae Indicios pánicos (1970) a'r gyfrol o gerddi Evohé (1971).

Gadawodd Wrwgwái yn 1973, wedi i'r unbennaeth ddod i rym, ac ymgartrefodd hi yn Sbaen. Gweithiodd fel newyddiadurwraig yn Barcelona, a chyhoeddwyd ei gwaith yn Diario 16, El Periódico, ac Agencia Efe. Yn ei ffuglen a'i barddoniaeth, ysgrifennodd Peri Rossi am alltudiaeth ac ymddieithriad, er enghraifft yn Descripción de un naufragio (1975), Diáspora (1976), El museo de los esfuerzos inútiles (1983), ac Una pasión prohibida (1986). Llenor toreithiog ydyw, ac ymhlith ei weithiau eraill o nod mae La tarde del dinosaurio (1976), La nave de los locos (1984) a La última noche de Dostoievski (1992).

Mae nifer o'i weithiau yn ymwneud â themâu ffeministaidd a rhywioldeb, gan gynnwys Solitario de amor (1988), Fantasías eróticas (1991) a Por fin solos (2004), ac yn aml yn mynegi erotigiaeth lesbiaidd.