Перасяленьне

Віды: беззваротнае (канчатковая зьмена пастаяннага жытла), часовае (на абмежаваны тэрмін), сэзоннае (у пэўную пару году), зьнешняе (іміграцыя, эміграцыя), унутранае (зь вёскі ў горад і наадварот, міжраённае), маятнікавае(en), працоўнае (работнікаў працаздольнага ўзросту). Паводле спосабу: зладжанае (з удзелам чыноўнікаў), стыхійнае. Ступені: 1) утварэньне патоку перасяленцаў у месцы выхаду, 2) рух у месца прызначэньня, 3) прыстасаваньне да новага месца жыхарства.

На 2013 год найбольшы лік іншаземных перасяленцаў у насельніцтве мелі: 1) Злучаныя Штаты Амэрыкі — 45,8 млн, 2) Расея — 11 млн, 3) Нямеччына — 9,8 млн, 4) Саудаўская Арабія — 9,1 млн, 5) Аб’яднаныя Арабскія Эміраты — 7,8 млн, 6) Вялікабрытанія — 7,8 млн, 7) Францыя — 7,4 млн, 8) Канада — 7,3 млн, 9) Аўстралія — 6,5 млн, 10) Гішпанія — 6,5 млн. Паводле справаздачы ААН, у замежжы пражывала 232 млн перасяленцаў (3,2 % насельніцтва Зямлі). Зь іх 72 млн (31 %) перасяленцаў жыло ў Эўропе. Яшчэ 71 млн пражываў у Азіі.

За 1989—1999 гг.: 1) у выніку перасяленьня лік беларусаў у краіне вырас на 3,2% пры агульным скарачэньні насельніцтва Беларусі на 1%; 2) параўнальна з папярэднім дзесяцігодзьдзем (1979—1988 гг.) адбылося 5-кратнае скарачэньне перасяленьня зь вёскі ў горад; 3) адсяленьне пад уплывам Чарнобыльскай катастрофы паспрыяла скарачэньню насельніцтва Гомельскай вобласьці на 7,4%, Магілёўскай вобласьці — на 5,2% і росту насельніцтва Менску на 4,6%. У Беларусі пераважае ўнутрыкраёвае перасяленьне зь вёскі ў горад. За 1970—1985 гг. у гарадах аселі 1,34 млн вяскоўцаў (13,5% насельніцтва Беларусі). За 2000 г. месца жыхарства ў Беларусі зьмянілі звыш 600 тыс. чалавек. У 2010 г. месца жыхарства ў межах Беларусі зьмянілі звыш 211 тыс. чалавек, зь іх 38 тыс. пераехалі з гарадоў у сельскую мясцовасьць. У звыш 90% раёнаў Беларусі назіраўся адток насельніцтва.

  Перасяленьне — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Гэта — накід артыкула па антрапалёгіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.