Алесь Зайка

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў Косаўскую сярэднюю школу (1966), філялягічны факультэт Берасьцейскага пэдагагічнага інстытуту (1971). Пасьля службы ў войску вярнуўся ў Запольле, працаваў настаўнікам беларускай мовы і літаратуры. Пазьней загадваў школьным этнаграфічным музэем.

Усё жыцьцё зьбіраў фальклёр, запісваў крылатыя словы, дыялекты, выслоўі, фатаграфаваў старыя будынкі, студні, клямкі, вокны. Зацікаўленьні Алеся Зайкі ўключалі дыялектал1гію, фразэалёгію, парэміялёгію, мікратапаніміку, фальклярыстыку і гісторыю паселішч.

Укладальнік выданьняў «Дыялектны слоўнік Косаўшчыны» (2011), «Населеныя пункты Івацэвіччыны» (2012), «Фразеалагічны слоўнік Косаўшчыны» (2013), «Прыказкі і прымаўкі, жарты і каламбуры, прыгаворкі і языкаломкі, вясельныя прымаўкі пры дзяльбе каравая, вітанні і зычэнні, ветлівыя і ласкавыя выразы, засцярогі і прысяганні, праклёны і адкляцці, жартоўныя праклёны і дражнілкі-кепікі, зневажанні і параўнанні, прыкметы народнага календара з Косаўшчыны» (2015). Аўтар кніг прозы «Дым з коміна» (2011), «Чысты чацвер» (2015). Рыхтуецца да выданьня яшчэ некалькі яго кніг.

• Ляўрэат Мядовай прэміі (2011) за кнігу прозы «Дым з коміна».
• Ляўрэат прэміі імя Тадэвуша Касьцюшкі.

• Чыгрын С. Алесь Зайка: «Усё вялікае ствараецца любоўю» // Czasopis № 4, 2015.