আছ-ছাজদা

প্ৰভুৰ প্ৰশংসা গীত গোৱা"সকলৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে।

বিশ্বাস কৰা হয় যে অৱতীৰ্ণৰ সময় আৰু প্ৰসংগভিত্তিক পটভূমিৰ সন্দৰ্ভত ক'বলৈ গ'লে ই আগৰ "মক্কান ছূৰা", অৰ্থাৎ ই পিছলৈ মদিনাত অৱতীৰ্ণ হোৱাৰ পৰিৱৰ্তে মক্কাত অৱতীৰ্ণ হোৱা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। টাবাৰী (আৰবী – জাৰ্মান) ভাষাৰ অনুবাদক থিয়ডৰ নল্ডেকে (মৃত্যু ১৯৩০) ইয়াক ৭০তম বুলি অনুমান কৰিছিল (নল্ডেকৰ কালক্ৰম)। পৰম্পৰাগত মিচৰৰ কালক্ৰমত অধ্যায়টোক ওহাইৰ ক্ৰমত (কোৰআন ২৩ৰ পিছত) ৭৫ নং অধ্যায় হিচাপে ৰখা হৈছে।

অধ্যায়টোৰ প্ৰথমাৰ্ধত ইছলামৰ কিছুমান ধৰ্মতত্ত্বৰ ধাৰণা, য'ত ওহী, আল্লাহ, মানুহৰ সৃষ্টি, পুনৰুত্থান আৰু বিচাৰৰ দিন আদি সামৰি লোৱা হৈছে। দ্বিতীয়াৰ্ধত আল্লাহৰ আগত "সজ্জিত" হোৱা আৰু আল্লাহৰ ৰাশিৰ পৰা "আঁতৰি যোৱা"সকলৰ মাজৰ বৈপৰীত্যৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছে। তাৰ পিছত অধ্যায়টোত ইজ্ৰাইলৰ সন্তানসকলক মুছাৰ যোগেদি আল্লাহৰ নিৰ্দেশনা অনুসৰণ কৰা লোকসকলৰ আদৰ্শ হিচাপে উল্লেখ কৰা হৈছে।

• ১ আ. ল. ম. "ৰহস্যময় আখৰ" আলিফ, লাম, আৰু মিম
• ২ কোৰআন নিঃসন্দেহে অনুপ্ৰাণিত অৱতীৰ্ণ
• ৩ মুহাম্মাদে কোৰআন জাল কৰা নাছিল
• ৪ আকাশ-পৃথিৱীয়ে ছয় সময়ৰ ব্যৱধানত সৃষ্টি কৰিলে।
• ৫ পুনৰুত্থানৰ পাছত আল্লাহে সকলো মানুহৰ বিচাৰ কৰিব
• ৫-৮ সৰ্বজ্ঞানী আল্লাহ মানৱ জাতিৰ সৃষ্টিকৰ্তা
• ৯ তথাপিও মানুহ, জীৱই পুনৰুত্থানক অস্বীকাৰ কৰে
• ১০ অবিশ্বাসীসকলক আল্লাহৰ আগত অনা হ’ব
• ১১ তেওঁলোকে ক্ষমাৰ সুবিধা ল’বলৈ বহু দেৰিকৈ অনুতাপ কৰিব
• ১২-১৪ নৰকত জিন আৰু মানুহেৰে ভৰি থাকিব লাগিব
• ۩ ১৫-১৯ সত্য বিশ্বাসীসকলৰ পুৰস্কাৰ
• ২০-২১ ইয়াত আৰু ইয়াৰ পিছত কাফিৰসকলৰ শাস্তি
• ২২ আল্লাহৰ চিনবোৰক অগ্ৰাহ্য কৰা এটা ডাঙৰ পাপ
• ২৩ মুছাক দিয়া পঞ্চপুস্তক
• ২৪ ইস্ৰায়েলীসকলৰ মাজৰ পৰা নিৰ্বাচিত শিক্ষকসকলক আল্লাহৰ পথত পৰিচালিত কৰিবলৈ
• ২৫ আল্লাহে তেওঁলোকৰ বিবাদ বিচাৰৰ দিনত নিষ্পত্তি কৰিব
• ২৬ মক্কাৰ জনসাধাৰণে তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ভাগ্যৰ দ্বাৰা সকীয়াই দিছিল
• ২৭ পুনৰুত্থান প্ৰকৃতিত আৰ্হিত আছিল, কিন্তু কাফিৰসকলে বুজি নাপায়
• ২৮-৩০ কাফিৰসকলে মুহাম্মাদক বিচাৰৰ দিন ক্ষিপ্ৰ কৰিবলৈ আহ্বান জনায়

 

ইবনে কাথিৰৰ (মৃত্যু ১৩৭৩) তফছিৰত বৰ্ণিত এটা হাদিছত কোৱা হৈছে যে মুহাম্মাদে প্ৰতি শুক্ৰবাৰে ৰাতিপুৱাৰ নামাজ (ফজৰ)ৰ বাবে আল-ইনছানৰ সৈতে একেলগে আছ-ছাজদা (কোৰআন ৭৬) প্ৰায়ে পাঠ কৰিছিল। আল-আলুছি (মৃত্যু ১৮৫৪) আদিয়ে আন এটা প্ৰতিবেদন নিশ্চিত কৰিছিল য'ত কোৱা হৈছে যে মুহাম্মাদে শুই উঠাৰ আগতে প্ৰায়ে অধ্যায়টো আবৃত্তি কৰিছিল।

আল-ছুয়ুতিয়ে (মৃত্যু ১৫০৫) ৰাতি আল্লাহক ছিজদাহ কৰিবলৈ "[নিজৰ] বিছনাৰ পৰা আঁতৰি থকা" লোকসকলৰ (তাহাজ্জুদ) উল্লেখ কৰাৰ পিছত এই অধ্যায়টোৰ নাম “বিছনাৰ ছূৰা,” (ছূৰাত আল-মদাজিʿ) ৰাখিছে। অধ্যায়টোৰ আন নামসমূহৰ ভিতৰত আল-কুৰতুবীৰ (মৃত্যু ১২৭৪) বাছনি কৰা হৈছে: ১ আৰু ২ আয়াতৰ পৰা প্ৰথম শব্দৰ পিছত আলিফ লাম মিম তানজিল ("আলিফ, লাম, মিম, প্ৰকাশ")।

ইছলামিক পৰম্পৰা অনুসৰি মুহাম্মাদৰ নবীত্বৰ মক্কা পৰ্যায়ত এই অধ্যায়টো অৱতীৰ্ণ হৈছিল। কিছুমান পণ্ডিতে প্ৰকাশৰ অনুষ্ঠান সংলগ্ন কৰাৰ ভিত্তিত (আছবাব আল-নুজুল) যুক্তি আগবঢ়ায় যে কেইবাটাও আয়াত (কোনোৱে কয় ১৬–২০ আয়াত, কোনোৱে কয় মাত্ৰ ১৮–২০, কোনোৱে কয় মাত্ৰ ১৬) মদিয়ান পৰ্যায়ৰ, কিন্তু যুক্তিবোৰ নহয় বহুলভাৱে গ্ৰহণ কৰা হৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে, মাহমুদ আল-আলুছিৰ মতামত যে এই আয়াত আৰু পূৰ্বৰ আয়াতসমূহৰ মাজত ঘনিষ্ঠ সংযোগৰ অৰ্থ হ’ল যে এইবোৰ একে সময়ৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে।

উদ্ধৃতিসমূহ