Łéngua Italiana

Sta voxe o sesion de argomento ła contien erori ortogràfeghi o de sintasi o san ła xe scrivesta inte on vèneto mia masa s-ceto Contribuisi a corèxarla segondo ła gramàdega, l'ortografia e ła sintasi de ła łéngua vèneta.

L'Itałian (scolta (?·i) ) el xe na łéngua che ła fa parte del grupo de łe léngue romanxe inte ła fameja de łe léngue indoeuropee (de diałeti e de łéngue neo-romanze ghe ne xe un bel nùmaro). L'itałian moderno el xe, cofà tute łe lengue nasionałi, un diałeto che xe riusío a inporse come łengua uficial de na rejon tanto pi granda de cueła orixinal. In 'sto caso cuà xé stà el diałeto fiorentin, parlà a Firense, a prevałer, no par raxon pułìteghe - come tante volte capitava - ma par el prestigio cultural che el gavéa. El toscan, e el fiorentin famoxo (in coanto incalcà de prestiti dal siciłian, fransexe e latin) in particołar, i jera in efeti ła łengua che ga scrito Dante Alighieri, Francesco Petrarca e Giovanni Boccaccio, considerai i tre scrituri itałiani pi grandi. Ła spinta finałe a definir scritura e gramàtega de l'itałian l'è rivà da Pietro Bembo inte el '500. No'l va mìa confuxo col tałian che invese el vien parlà in Sudamèrega.

Łéngua italiana

italiano e Italiano
Nome locaƚe	italiano
Tipo	łéngua e łéngua viva
Parlà in	Itàłia San Marin Svìsera Sità del Vatican Croàsia Slovenia Eritrea Etiòpia Malta Somałia Łibia Fransa Prinsipato de Mònaco Tunixia Etiopia Albania e preso le comunità de emigrà itałiani foresti.
Autòctono de	Canton Grixoni, Canton Tisin, Rejon istriana, Itàłia, Isola (Xlovenia), Piràn e San Marin
Parlanti
Totałe	70 milioni-125 miłiuni. Par parte de çerti studi, cuełi che i parla itałian (anca chi che ło parla cofà seconda łengua) i sarìa 200 miłioni. (2019 )
Clasifega	11-19
Caratarìsteghe
Scritura	alfabeto italiano e alfabeto latin
Clasifegasion lenguìstega
łéngua umana łéngue indoeoropee łéngue itàłeghe łéngue romanze łéngue italiane sentromeridionałi
Statuto ofisałe
Regoƚà da	Academia dela Crusca
Vulnerabiłità	1 segura
Còdazi
ISO 639-1	it
ISO 639-2	ita
ISO 639-3	ita
SIL	ITN
Glottolog	ital1282
Linguasphere	51-AAA-q
Ethnologue	ita
ASCL	2401
IETF	it
Toco in lengua
Declarasion Universaƚe dei Deriti de l'Omo, art. 1 Tutti gli esseri umani nascono liberi e eguali in dignità e diritti. Essi sono dotati di ragione e di coscienza e devono agire gli uni verso gli altri in spirito di fratellanza.
Destribusion zeogràfega
Distribusion geografega de l'itałian

Prima che rivase l'Inpero roman, xera l'etrusco che vegnéa parlà in Toscana e in Lasio setentrionałe ("Tuscia"). Seben che ła łéngua etrusca ła sipia stà scansełà in puchi sècołi dal latin, dopo ła conquista romana, ła só influensa ła podarìa èser restà viva inte el sostrato del toscan, ma l'è na question oncora verta. El latin volgar el ga fato presto a deventar ła łéngua doparà inte ła Penìxoła Itałiana e in bona parte de l'Europa. Sicome che el dominio roman sul Continente el xe durà un saco de tenpo, se capise fasilmente come mai che el łatina el xe ła baxe de un mucio de łéngue europèe. Dopo che inte el 476 se ga desfà l'Inpero d'Ocidente, in Toscana gh'è rivà i Ostrogoti e i Łongobardi (V secolo e VI secolo) che i vegnéa da l'Europa del nord e de l'est. I ga influensà ła łéngua soło come vocabołario mentre el resto l'è restà groso modo come prima. El toscan el xe una de łe łéngue neolatine pi visine al łatin (el sardo logudoréxe el xe ancor pi conservativo)

I numeroxi diałeti italo-romanxi i pode èsare clasificài in baxe a łe só orìxene łenguìsteghe comuni. A ła proveniensa comun dal latin łe xe somà łe łéngue preçedenti a ła conquista romana (substrati) e sora-de-tuto i superstrati che li vegnea da i contati co i vari popołi, che i ga diferensià łe diverse parlate łocałi.

Intra i dialeti taliani, comunà da numeroxe carataristiche morfologiche cofà i plurali che i no xe sintagmatiçi, xe pode dividare inte dialeti setentrionali (romanzi ocidentali) e çentro-meridionali (romanzi orientali) a seconda del'influensa del sostrato celtico.

Diałeti sentro-meridionałi

• Romanxo orientałe:
  • Toscani:
    • toscan (Firense, Siena, Pixa, Luca, Arezo)
    • còrso (Corsica), galurese, sasarese
  • Centro:
    • romanesco (Roma)
    • viterbexe
    • diałeti umbri
    • marchigian (sentrałe: maceratexe-ferman-camerte) (Marche)
    • cicolan-reatin-aquilan
    • aquilan (L'Aquila)
  • Sud:
    • abrusexe (Pescara, Chieti)
    • campano (Napołi)
    • lucan
    • pułiexe (Bari, Foxa, Barleta-Andria-Trani)
  • Estremo sud:
    • diałeti de transision apulo-sałentina:
      • ostunexe
      • martinexe
      • fasanexe
    • tarantin (Taranto)
    • salentin (Lecce, Brindisi, parte sud de ła provincia de Taranto)
    • całabrexe (Reggio Calabria, Catanxaro, Cosensa, Crotone, Vibo Valentia)
    • siciłiano (Pałermo, Catania, Messina, Enna, Ragusa, Siracuxa, Agrigento, Trapani)
    • pantesco

Vocałi

Nota: Xe posìbiłe scoltare anca ła vocałe ə , come completamento del sòno de na consonante. Sta qua inte ła łéngua scrita vegne o tralasà o trascrita come 'e'.

Exempio:

"La C de 'cento' se lexe 'ce'"
in cui "ce" vegne solitamente leto

ʧə

piutosto che  

ʧe

Consonanti

Tra parentexi quadre i alofoni de [n] alveolare.