Motori

Burimet e disponueshme të energjisë përfshijnë energjinë potenciale (p.sh. energjinë e fushës gravitacionale të Tokës siç shfrytëzohet në prodhimin e energjisë hidroelektrike), energjinë termike (p.sh. gjeotermale), energjinë kimike, potencialin elektrik dhe energjinë bërthamore (nga ndarja bërthamore ose shkrirja bërthamore). Shumë nga këto procese gjenerojnë nxehtësi si një formë energjie e ndërmjetme, kështu që motorët me nxehtësi kanë një rëndësi të veçantë. Disa procese natyrore, të tilla si qelizat e konvekcionit atmosferik, konvertojnë nxehtësinë e mjedisit në lëvizje (p.sh. në formën e rrymave të ajrit në rritje). Energjia mekanike ka një rëndësi të veçantë në transport, por gjithashtu luan një rol në shumë procese industriale si prerja, bluarja, thërrmimi dhe përzierja.

Motorët mekanikë të nxehtësisë e shndërrojnë nxehtësinë në punë nëpërmjet proceseve të ndryshme termodinamike. Motori me djegie të brendshme është ndoshta shembulli më i zakonshëm i një motori mekanik me nxehtësi, në të cilin nxehtësia nga djegia e një karburanti shkakton presion të shpejtë të produkteve të djegies së gaztë në dhomën e djegies, duke shkaktuar zgjerimin e tyre dhe lëvizjen e një pistoni, i cili kthen një bosht me gunga. Ndryshe nga motorët me djegie të brendshme, një motor reaksioni (siç është një motor reaktiv) prodhon shtytje duke dëbuar masën e reaksionit, në përputhje me ligjin e tretë të lëvizjes së Njutonit.

Përveç motorëve me nxehtësi, motorët elektrikë e shndërrojnë energjinë elektrike në lëvizje mekanike, motorët pneumatikë përdorin ajër të kompresuar dhe motorët me orar në lodrat e erës përdorin energji elastike. Në sistemet biologjike, motorët molekularë, si miozina në muskuj, përdorin energji kimike për të krijuar forca dhe në fund të fundit lëvizje (një motor kimik, por jo një motor nxehtësie).

Motorët kimikë të nxehtësisë që përdorin ajrin (gazin atmosferik) si pjesë e reaksionit të karburantit, konsiderohen si motorë që thithin ajrin. Motorët kimikë të nxehtësisë të krijuar për të operuar jashtë atmosferës së Tokës (p.sh. raketat, nëndetëset e zhytura thellë) duhet të mbajnë një përbërës shtesë të karburantit të quajtur oksidues (megjithëse ekzistojnë superoksidues të përshtatshëm për përdorim në raketa, si fluori, një oksidues më i fuqishëm se vetë oksigjeni); ose aplikimi duhet të marrë nxehtësi me mjete jo kimike, si p.sh. me anë të reaksioneve bërthamore.

• Motori elektrik
• Motori me djegie të brendshme
• Motori Diezel