Aquarella

Las colors utilizadas son mai o mens transparentas segon la quantitat d'aiga utlizada dins la mescla, e daissan de còps veire lo fons del papièr, que mai sovent es blanc e qu'agís coma un verai ton.

Lo produch utilizat per pintrar se compausa de pigments calhat amb de goma arabica o mèl. L'aquarella s'utiliza en pintant per capas transparentas, per objectiu d'aténher la maxima brilhància e soplesa dins la composicion realizada.

S'agís d'una tecnica fòrça anciana, qu'en China comencèt amb l'usatge del papièr, pauc après l'an 100 aC, a çò nòstre foguèt introdusida pels arabs vèrs lo sègle XII.

Aital doncas, a Euròpa es mai recenta que la fresca. La primièra aquarella europèa coneguda es d'estil renaissença Raffaello Sanzio e Dürer l'usazavan fòrça. Mai tard, als sègle XVI a XVIII, unees pintors celèbres l'utilizèron coma complement a la pintura a l'òli, coma per exemple van Dyck, Thomas Gainsborough e John Constable.

Joseph Mallord William Turner èra un aquarellista precursor de tecnics que desvolopèron mai tard los avantgardistas. Èra una tecnica fòrça apreciada pels impressionistas a causa de luminositat e espontaneïtat. Al sègle XX èra utilizada pels estudis de las clèbra pinturas de dançairas de Roden, e per fòrça artistas, coma Vassili Kandinski, Egon Schiele, Emil Nolde, August Macke o Paul Klee; e subretot a partir de las annadas 1960, quand l'aquarella e subretot la tecnica «molla» de Turner venguèron fòrça al vam, coma lo mòstra per exemple l'òbra de Raoul Dufy, Jean Bazaine, Maurice Estève, Zao Wou-Ki o Pierre Risch. Que siá al nivèl professional, mas que ven a Euròpa una de las primièras formas d'expression que s'ensenha als mainats pichons dins las escòlas.