Editha Piaf: Cantrix Francogallica

Editha Ioanna Gassion, appellata Editha Piaf (nata Lutetiae die 19 Decembris 1915; mortua Grassae die 11 Octobris 1963), fuit cantrix, compositor carminum et actrix in pelliculis Francica, quae late habetur maxima Franciae cantrix popularis et una ex stellis culturae Francicae latissime notis.

Wikidata Editha Piaf
Res apud Vicidata repertae:
Editha Piaf: imago
Editha Piaf: imago
Editha Piaf: subscriptio
Editha Piaf: subscriptio
Nativitas: 19 Decembris 1915; Lutetia
Obitus: 10 Octobris 1963; Grassa
Patria: Francia
Nomen nativum: Édith Giovanna Gassion

Familia

Genitores: Louis Gassion; Line Marsa
Coniunx: Jacques Pills, Theophanis Lamboukas
Proles: Marcelle Dupont

Memoria

Sepultura: Coemeterium Père Lachaise, Grave of Gassion-Piaf
    Non, rien de rien
    Non, je ne regrette rien
    Ni le bien qu'on m'a fait, ni le mal
    Tout ça m'est bien égal
    (Editha Piaf)
Editha Piaf: Praeclara cantica, Pelliculae, Notae
Editha Piaf puella.
Editha Piaf: Praeclara cantica, Pelliculae, Notae
Sepulcrum Piafianum in Coemeterio Patris Lachaise Lutetiae.
Editha Piaf: Praeclara cantica, Pelliculae, Notae
Signum Edithae Piaf in Kielce Poloniae.

Musica Piafiana saepe erat autobiographica, suam vitam penitus exprimens, cui ballatae amoris, desiderii, damni, doloris fuerunt modus proprius. Inter eius cantica populo gratissima sunt "La Vie en rose" ('Vita rosea', 1946), "Non, je ne regrette rien" ('Non, paenitet me nihil', 1960), "Hymne à l'amour" ('Hymnus Amoris' 1949), "Milord" ('Mi domine', 1959), "La Foule" ('Turba', 1957), "l'Accordéoniste" ('Accordionista', 1955), "Padam... Padam..." (1951).

Piaf anno 1963 mortua et corpore in coemeterio Patris Lachaise sepulto, nonnullae biographiae et pelliculae eius vitam investigant, inter quas La Vie en rose (2007), quae Praemium Academiae accepit. Piaf una ex celeberrimis saeculi vicensimi actoribus facta est.

Praeclara cantica

  • Mon légionnaire ('Legionarius meus', 1936)
  • Le Fanion de la Légion (1936
  • Tu es partout ('Ubique es', 1943)
  • La vie en rose ('Vita rosea', 1945)
  • Les Trois Cloches (1945)
  • Hymne à l'amour ('Hymnus amoris', 1949); Marcello Cerdan pugili et sinistro casu aeroplani mortuo dicatus
  • Padam... Padam... (1951)
  • Sous le ciel de Paris ('Sub caelo Lutetiae', 1954)
  • Les Amants d'un jour ('Unum diem amantes', 1956)
  • La Foule ('Turba', 1957)
  • Milord (1959)
  • Non, je ne regrette rien ('Non, paenitet me nihil', 1960)

Pelliculae

Anno 2007, pellicula La Môme de vita Edithae Piaf ab Oliviero Dahan ducta promulgata est.

Nexus interni

Notae

Bibliographia

Autobiographiae

  • Piaf, Édith. 1958. Au bal de la chance, préface de Jean Cocteau, postface de Fred Mella, présenté et annoté par Marc Robine. Jeheber ed. (réédition en 2003, Éditions de l'Archipel)
  • Piaf, Edith. 1958. The Wheel Of Fortune: The Autobiography of Édith Piaf. In Anglicum conversus a Peter Trewartha et Andrée Masoin de Virton. Peter Owen Publishers. ISBN 0-7206-1228-4.
  • Piaf, Édith. 1963. Ma vie. Lutetiae: Union générale d'éditions.
  • Piaf, Édith. 2011. Mon amour bleu. Grasset et Fasquelle.

Apomnemoneumata

  • Denise Gassion et Robert Morcet, Édith Piaf secrète et publique, Ergo press, Issy-les-Moulineaux, 1988.
  • Bernard Marchois, Édith Piaf, TF1 Éditions, Lutetiae, 1995.
  • Cartier, Jacqueline, et Hugues Vassal, Édith et Thérèse, la Sainte et la Pécheresse, Éditions Anne Carrière, Lutetiae, 1999.
  • Marcel CerdanJjr., Édith Piaf et moi, Éditions Flammarion, Lutetiae, 2000.
  • Édith Piaf et Marcel Cerdan, Moi pour toi - Lettres d'amour, Le Cherche Midi Éditeur, Lutetiae, 2002.
  • Ginou Richer, Mon amie Édith Piaf, Instantané Éditions, Lutetiae, 2004.

Biographiae

  • Bret, David. 1988. The Piaf Legend. Robson Books.
  • Bret, David. (1998) 2007. Piaf: A Passionate Life. Robson Books.
  • Burke, Carolyn. 2011. No Regrets: The Life of Edith Piaf. Novi Eboraci: Alfred A. Knopf. ISBN 978-0-307-26801-3.
  • Huey, Steve. Édith Piaf: Biography. Yahoo! Music.
  • Hiégel, Pierre. 1962. Édith Piaf, É‬ditions de l'Heure, Monaco.
  • Simone Berteaut. 1969, 1993. Piaf,‭ ‬récit, Robert Laffont, Lutetiae.
  • William Laurent. 1983. ‬Édith Piaf, ‭‬‬F.‭ ‬Loucrani, ‬Collection Numéro‭ ‬1,‭ Lutetiae.
  • Margaret Crosland. 1985. ‬Piaf. Lutetiae et Londinii: ‭‬‬É‬ditions Hodder and Stoughton.
  • David Bret, ‭‬The Piaf legend‭‬, ‭Robson Books, Londinii, ‭1988,.
  • Monique Lefèvre, ‭‬Piaf, ‭Télérama Hors série no. 47,‭ Lutetiae, ‭‬‬1993,.
  • Marc Bonel et Danielle‭ ‬Bonel, ‭‬Édith Piaf, ‭ ‬le temps d'une vie, ‭ Éditions de Fallois, ‭‬Paris‭, ‬‬1993,‭
  • Dominique Grimault et Patrick‭ ‬Mahé, ‭‬Piaf-Cerdan :‭ ‬un hymne à l'amour, 1946-1949, Éditions‭ ‬de la Seine, Lutetiae, ‭‬1993.‭
  • Louis Valentin, ‭‬Piaf, ‭‬Plon, Lutetiae, ‭‬1993.
  • André Larue, ‭‬Édith Piaf, ‭ ‬l'amour toujours, É‬ditions Michel Lafon, Lutetiae, ‭1993.
  • Jean Noli, ‭‬Piaf secrète, ‭É‬ditions L'Archipel, ‬Paris, ‭1993,‭ (rééd.‭ ‬2003‭)‬.
  • Duclos, Pierre, et Georges Martin. 1995. Piaf. Ed. nova. Éditions du Seuil. ISBN 2-02-023916-7.
  • Sophie Troubac, ‭‬Édith Piaf, ‭ ‬l'hymne à l'amour, É‬ditions Sauret, ‬Monaco, ‭‬1995.
  • Frédéric Perroud, ‬Marcel Cerdan-Édith Piaf‭ ‬:‭ ‬le bel amour, É‬ditions Acropole, ‬Paris, 1999.
  • Stan Cuesta (préface de François Hadji-Lazaro), ‬Édith Piaf, É‬ditions J'ai lu/Librio Musique no. 384, Paris, 2000. ISBN 2-290-30639-8
  • François Levy, ‭ ‬Passion Édith Piaf la môme de Paris, ‬‬É‬ditions Textuel, Paris, ‭2003.
  • Jean-Dominique Brierre, ‬Édith Piaf :‭ « Sans amour on n'est rien du tout »‬, Éditions‭ ‬Hors collection, ‬Paris, 2003.
  • David Lelait-Helo, ‬Sur un air de Piaf, ‭ Payot, ‬Paris, ‭2003.
  • Marcel Cerdan Jr., ‬Piaf et moi, ‭ Flammarion, ‬France, ‭‬2000.
  • Emmanuel Bonini, Piaf, la vérité, Pygmalion, 2008.
  • Frédéric Quinonero, Edith Piaf, le temps d'illuminer, Éditions Didier Carpentier, 2008.
  • Gilles Durieux, Anthony Berrot, et Jean-Paul Mazillie. 2010. Piaf, de la Môme à Edith : documents inédits, Lutetiae: Le Cherche Midi.

Essais

  • L'Homme à la moto, le chef-d'œuvre de Piaf par Stan Cuesta, Éditions Scali, Collection « L'authentique histoire de la chanson » (illustrée), Paris, 2007. ISBN 2-35012-126-7

Nexus externi

Tags:

Editha Piaf Praeclara canticaEditha Piaf PelliculaeEditha Piaf NotaeEditha Piaf BibliographiaEditha Piaf Nexus externiEditha Piaf11 Octobris19 Decembris19151963ActrixCantrixCarmenCompositorCulturaFamosusFranciaGrassaLutetiaPellicula

🔥 Trending searches on Wiki Latina:

Communitas ValentinaLusus magnetoscopicusCOVID-19CervesiaNissa (Italia)ViciacumMontes ScandinaviaeFrenzy (pellicula 1972)SalvatoriaIndex cardinalium viventiumDeusIassiumCoffeumQuintus Horatius FlaccusElizabeth II (regina Britanniarum)TrapeziticusCensusPediludiumLudovicus XIVPapa2 FebruariiLingua LusitanaLingua CatalanaRes publica CoreanaMundusLegumenCrimaeaNumerus librarius internationalis unificatusFalxDies VenerisBisexualitasMatritumMusica vulgarisTalcumCommunismusEvangelium secundum LucamSexualitas humanaIslandiaLingua TurcicaOctoberOxygeniumIsmail Ould Bedde Ould Cheikh SidiyaAChlorophyllumImperium Romanum OccidentaleFertilizatio internaGarunnaPrimum bellum mundanum2023Rubus ardens1992SeraphimPenis hominisRunaeAutocurrus armatusAdolfus HitlerBethleemImperium OttomanicumLingua TheodiscaLexica NeolatinaSumachiaDeus belliTuvstarr (persona ficta)Serpens marinusSeptemberEUcrainaVicimaniaQLutetiaS🡆 More