Pecorino Romano

Jeneng "pecorino" mung tegese "ovine" utawa "wedhus" ing basa Italia ; jeneng keju, sanajan dilindhungi, minangka katrangan sederhana tinimbang merek: "[formaggio] pecorino romano" iku mung "keju [wedhus] Roma".

Macem-macem keju sing bisa dianggep minangka jinis paling awal saka Pecorino Romano saiki digawe ing deso ing sekitar Roma, sing cara produksi diterangake dening penulis Latin kayata Varro lan Pliny the Elder udakara 2.000 taun kepungkur. Kapasitas panyimpenan jangka panjang nyebabake digunakake kanggo panganan legiun Romawi. Jatah saben dina udakara 27 gram (1 ons Romawi ) diparengake kanggo legiun saliyane roti lan sup farro . Keju menehi kekuwatan lan semangat maneh amarga panganan sing energik dhuwur sing gampang dicerna. Iki diprodhuksi mung ing wilayah sekitar Roma ( Lazio ) nganti pungkasan abad kaping 19. Ing taun 1884 dewan kutha Romawi nglarang ngombe keju ing toko-toko grosir ing Roma, nanging iki ora bisa nyegah panyiapan lokasi salting lan lokasi keju ing pinggiran Roma utawa ing papan liya ing Lazio. Tekanan kanggo mindhah produksi metu saka Lazio nyatane disebabake dening akeh permintaan keju, sing ora bisa dipenuhi wedhus Lazio. Iki nyebabake sawetara produsen nggedhekake produksi ing Sardinia. Sardinia, sing wis ngalami pengurangan alas alas minangka asil langsung saka kegiyatan manungsa, nyedhiyakake para pengusaha Romawi kanthi jinis lemah sing cocog kanggo promosi tani monokultur.