Ալեքսանդր Սոկուրով: ռուս խորհրդային կինոռեժիսոր և սցենարիստ
Ալեքսանդր Նիկոլաևիչ Սոկուրով (ռուս.՝ Александр Николаевич Сокуров, հունիսի 14, 1951(1951-06-14), Իրկուտսկի շրջան, ԽՍՀՄ), ռուս կինոռեժիսոր է։ Նրա ամենանշանակալի գեղարվեստական ֆիլմերից են «Ռուսական տապանը» (2002), նկարահանված մեկ չմոնտաժված կադրով և «Ֆաուստը» (2011), որն արժանացել է Վենետիկի կինոփառատոնի «Ոսկե առյուծ» բարձրագույն մրցանակին։
| Ալեքսանդր Սոկուրով | |
|---|---|
 | |
| Ծննդյան թիվ՝ | հունիսի 14, 1951 (72 տարեկան) |
| Ծննդավայր՝ | Իրկուտսկի շրջան, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն՝ |  ԽՍՀՄ Ռուսաստան |
| Մասնագիտություն՝ | կինոռեժիսոր, սցենարիստ, գրող և ռեժիսոր |
| Պարգևներ՝ | |
| IMDb։ | ID 0812546 |
| sokurov.spb.ru/isle_en/isle_mnp.html | |
Կենսագրություն
Սոկուրովը ծնվել է Սիբիրի Իրկուտսկի շրջանի Պոդորվիխայում, զինվորական սպայի ընտանիքում։ 1974 թվականին ավարտել է Նիժնի Նովգորոդի համալսարանի պատմության բաժինը, իսկ հաջորդ տարի ընդունվել է ՎԳԻԿ։ Այնտեղ նա ընկերացել է Տարկովսկու հետ և խորապես ազդվեց նրա «Հայելի» ֆիլմից։ Սոկուրովի վաղ շրջանի գեղարվեստական ֆիլմերի մեծ մասն արգելվել է խորհրդային իշխանությունների կողմից։ Իր վաղ շրջանում նա նկարահանել է բազմաթիվ վավերագրական ֆիլմեր, այդ թվում՝ «Երկխոսությունները Սոլժենիցինի հետ» և Սանկտ Պետերբուրգում Գրիգորի Կոզինցևի բնակարանի մասին ռեպորտաժը։ Նրա «Ողբալի անհանգստություն» ֆիլմը 1987 թվականին առաջադրվել է Բեռլինի 37-րդ միջազգային կինոփառատոնի «Ոսկե արջ» մրցանակի։
«Մայր և որդին» (1997) նրա առաջին գեղարվեստական ֆիլմն էր, որը միջազգային ճանաչում ստացավ։ Այն ցուցադրվել է Մոսկվայի 20-րդ միջազգային կինոփառատոնում, որտեղ արժանացել է արծաթե հատուկ Սբ. Գեորգի մրցանակին Սյուզան Սոնթագը 1990-ականների իր տասը սիրված ֆիլմերի շարքում ներառեց Սոկուրովի երկու ֆիլմերը՝ ասելով. «Այսօր չկա գործող մեկ այլ ռեժիսոր, ում ֆիլմերով ես այդքան հիանում եմ»։ 2006 թվականին Սոկուրովը ստացել է Մանհայմ-Հայդելբերգի միջազգային կինոփառատոնի կինոյի վարպետի մրցանակը։
Սոկուրովը կանոնավորապես մասնակցում է Կաննի կինոփառատոնին, որտեղ ցուցադրվել են նրա դեբյուտային չորս ֆիլմերը։
Քաղաքական դիրքորոշում
2016 թվականի դեկտեմբերին Մշակույթի և արվեստի խորհրդի նիստի ժամանակ Սոկուրովը դիմել է նախագահ Վլադիմիր Պուտինին ՝ վերանայելու կինոռեժիսոր Օլեգ Սենցովի դատավճիռը (որը Պուտինը մերժել է)։
2022 թվականին Սոկուրովը քննադատել է Կրեմլին և դեմ արտահայտվել Ուկրաինայի պատերազմին։ Դրա համար 2022 թվականի հունիսին նրան զրկել են Ռուսաստանից հեռանալու իրավունքից։
2020 թ․ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ հանդես է եկել բաց նամակով։ 2020 թվականի նոյեմբերին ռուսական մշակույթի այլ գործիչների հետ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ին կոչ է արել Լեռնային Ղարաբաղի քրիստոնեական մշակութային, գեղարվեստական և ճարտարապետական ժառանգությունը ներառել Համաշխարհային ժառանգության ցանկում՝ դրանց հետագա պահպանման համար։
Ծանոթագրություններ
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ալեքսանդր Սոկուրով» հոդվածին։ |
This article uses material from the Wikipedia Հայերեն article Ալեքսանդր Սոկուրով, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Բովանդակությունը թողարկված է CC BY-SA 4.0 թույլատրագրով, եթե այլ բան նշված չէ։ Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Հայերեն (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.