Kral: Monarch

Nad kralom steji jenož hišće kejžor, jedna-li so wo kralestwo we wobłuku kejžorstwa. W Europje pózdnjeho srjedźowěka a zažneho nowowěka – do załoženja modernych republikow – bě kral zwjetša najwyši suweren swojeho kraja: hłowa knježerstwa (eksekutiwa), najwyši sudnik (judikatiwa), zakonjedawar (legislatiwa) a zwjetša tež wjeršny rozkazowar wójska w jednej wosobje. K tomu běše w někotrych statach, kaž na přikład w Jendźelskej, tež duchowna hłowa kraja. Swoju móc dósta po sebjezrozumjenju bjezposrědnje wot Boha.

W načasnych europskich monarchijach je kral zwjetša reprezentatiwny hłowa stata z ceremonielnymi nadawkami, mjeztym zo leži politiska móc pola parlamenta.

Kral abo kralowna zarěči so z „majestota“.

Prěnjotne słowjanske słowo za krala bě knjez, pozdźišo wotwodźi so titul wot mjena tehdy najmócnišeho knježićela Korle Wulkeho, podobnje kaž titul car, kotryž bu wot mjena Cesara wotwodźeny. Druhe słowjanske rěče wužiwaja warianty král (čěsce), król (pólsce), kralj (słowjensce, chorwatsce, bosnisce, južnoserbsce) a кopoль/korol (rusce). Tež madźarske słowo király wotwodźi so ze słowjanskeho zapřijeća.