Dźěćo: čłowjek w prěnim wotrězku swojeho žiwjenja hač do puberty

Muske dźěćo mjenuje so hólc, mjeztym zo je holca žónske dźěćo. Někotre fazy so móžu rozeznawać, a to:

• nowo narodźene: hač do dźesateho žiwjenskeho dnja
• ćěšenk: prěnje žiwjenske lěto
• mjeńše dźěćo: druhe a třeće žiwjenske lěto
• pěstowarske dźěćo: štwórte hač do šesteho žiwjenskeho lěta
• šulske dźěćo: 7. hač do 14. žiwjenskeho lěta

Po konwenciji wo prawach dźěći Zjednoćenych narodow je dźěćo čłowjek w starobje pod 18 lětami.

Dźěćo móže tež potomnik być, na př. "Mój nan je dźěćo mojeho dźěda."

Słowo dźěćo je po Mukowym "Słowniku dolnoserbskeje rěcy a jeje narěcow" přiwuzne z delnjoserbskim słowom źiśe, ale tež z pólskim dziecię a čěskim dítě. Serbskej słowje dźěćo a źiśe stej kaž w druhim słowjanskim rěčam njeprawidłownej, přetož pluralowej formje stej dźěći a źiśi. W delnjoserbšćinje wužiwaja so samo we wjetšinje kazusow singulara a po cyłym dualu formy słowa góle. Tute słowo je po samsnym słowniku přiwuzne ze słowom hoły (delnjoserbsce goły).

• syn
• dźowka