Pardal Alpino

En 1760 o zoólogo francés Mathurin Jacques Brisson incluíu a descrición do pardal alpino na súa obra Ornithologie baseada nun espécime, pero sen especificar onde o recollera. Utilizou o nome francés Le pinçon de neige ou la niverolle e o latino Fringilla nivalis. Aínda que Brisson acuñou os nomes en latín, estes non se axustaban ao sistema de nomenclatura binomial e non son recoñecidos pola Comisión Internacionl de Nomenclatura Zoolóxica. Cando en 1766 o naturalista sueco Carl Linnaeus puxo ao día o seu Systema Naturae para a súa duodécima edición, engadiu 240 especies que foran previamente descritas por Brisson. Unha destas era o pardal alpino. Linnaeus incluíu unha breve descrición, usando a nomenclatura binomial Fringilla nivalis e citando os traballos de Brisson. Linnaeus indicou como localidade tipo "América". A localización tipo foi despois designada como Suíza. O nome específico nivalis en latín significa "nival" ou "branco como a neve". Esta especie está agora situada no xénero Montifringilla que foi introducido polo ornitólogo alemán Christian Ludwig Brehm en 1828.

Recoñécense sete subespecies:

• M. n. nivalis (Linnaeus, 1766) – do sur de Europa.
• M. n. leucura Bonaparte, 1855 – do sur e leste de Turquía.
• M. n. alpicola (Pallas, 1811) – do Cáucaso e norte de Irán ata Afganistán.
• M. n. gaddi Zarudny & Loudon, 1904 – do suroeste de Irán.
• M. n. tianshanica Keve-Kleiner, 1943 – do leste de Casaquistán e norte de Taxiquistán.
• M. n. groumgrzimaili Zarudny & Loudon, 1904 – do noroeste da China ata Mongolia central.
• M. n. kwenlunensis Bianchi, 1908 – do centro oeste da China e norte do Tíbet.

É un paxaro grande e robusto de 16,5 a 19 cm de lonxitude. As partes superiores son marróns, as inferiores brancas e a cabeza gris. Ten un panel na á branco estreito e longo. En verán, o bico é negro e ten un papo negro, o cal desaparece en inverno á vez que o bico se fai amarelo. Os sexos son similares.

 

En voo, presenta ás negras con paneis das ás brancos grandes, e unha cola negra con beiras brancas. Esta ave ten unha canción parloteira con moitos trilos, e diversas chamadas vibrantes ou renxentes.

 

É unha especie reprodutora residente en montañas peladas, tipicamente por riba de 1 500 m, ao longo do sur de Europa (Pireneos, Alpes, Córsega, Balcáns) e a través de Asia central ata o oeste da China. En Galicia poden verse algúns en outono e inverno, pero son moi raros. Nidifica en gretas ou toqueiras de roedores e pon de 3 a 4 ovos.

Aliméntase principalmente de sementes e dalgúns insectos. É destemido e busca alimento arredor das estacións de esquí. É resistente e raramente descende por debaixo dos 1 000  incluso durante o tempo invernal duro.

Ligazóns externas

• Fotos en Oiseaux