Opereta

Inclúe diálogos falados, cancións e bailes. É máis lixeiro que a ópera en canto á súa música, tamaño da orquestra, duración da obra e, en principio, o tema. Ademais da súa menor duración, as operetas adoitan ter un carácter lixeiro e divertido. Ás veces tamén inclúen comentarios satíricos.

"Operetta" é o diminutivo italiano de ópera e utilizouse orixinalmente para describir unha obra máis curta, quizais menos ambiciosa que unha ópera. A opereta achega unha alternativa ás actuacións operísticas nunha forma accesible dirixida a un público diferente. A opereta converteuse nunha forma recoñecible a mediados do século XIX en Francia, e a súa popularidade levou ao desenvolvemento de moitos estilos nacionais de opereta. Xurdiron estilos distintivos en países como Austria-Hungría, Alemaña, Inglaterra, España, as Filipinas, México, Cuba e os Estados Unidos. A través da transferencia da opereta entre diferentes países, xurdiu o cosmopolitismo cultural no século anterior. A opereta como xénero perdeu o favor na década de 1930 e deu paso ao teatro musical moderno. Entre os compositores de opereta importantes figuran Johann Strauss, Jacques Offenbach, Franz Lehar e Francisco Alonso.

A opereta foi recoñecida como un xénero musical arredor de 1850 en París. En 1870, o centro da opereta trasladouse a Viena cando París caeu en mans dos prusianos. A forma de opereta continuou evolucionando durante a primeira guerra mundial.

Hai algunhas características comúns entre as operetas que floreceron desde mediados da década de 1850 ata principios do século XX, comezando pola ópera bufa francesa. Conteñen diálogos falados intercalados entre números musicais, e moitas veces as personaxes principais, así como o coro, son chamados a bailar, aínda que a música deriva en gran parte dos estilos operísticos do século XIX, con énfase nas melodías cantables. A opereta do século XX é máis complexa e alcanzou a súa prosperidade en Austria e Alemaña.

A opereta é un precursor do teatro musical moderno ou do "musical". Nas primeiras décadas do século XX, a opereta continuou a existir xunto aos musicais máis novos, influíndo cada un no outro. Os trazos distintivos da opereta atópanse nas obras de teatro musical de Jerome Kern, Richard Rodgers e Stephen Sondheim.

Bibliografía

• Bordman, Gerald (1981) American Operetta. Nova York: Oxford University Press
• Clarke, Kevin (2007) Glitter and be Gay: Die authentische Operette und ihre schwulen Verehrer. Hamburgo: Männerschwarm Verlag (en alemán)
• Ganzl, Kurt (2001) The Encyclopedia of Musical Theatre (3 Volumes). Nova York: Schirmer Books
• Goulet, Charles (1981) Sur la scène et dans la coulisse. Quebec: Ministère des Affaires culturelles. ISBN 2-551-04178-3
• Jacobs, Arthur (1984). Arthur Sullivan: A Victorian Musician. Oxford University Press. ISBN 0-19-315443-9. 
• Linhardt, Marion (2006) Residenzstadt und Metropole. Zu einer kulturellen Topographie des Wiener Unterhaltungstheaters (1858–1918). Berlín: Max Niemeyer Verlag (en alemán)
• Traubner, Richard (1983) Operetta: A Theatrical History. Garden City, Nova York: Doubleday
• Viagrande, iccardo (2009) Tu che m'hai preso il cuor. Un viaggio nel mondo dell'operetta. Monza: Casa Musicale Eco (en italiano)

Ligazóns externas

• Extensive site with information about operettas, light operas and their composers
• Essay on operettas of Offenbach, Johann Strauss Jr. and their contemporaries
• Operetta Research Center
• Operetas favoritas de Kurt Ganzl (2019)
• Schwarzkopf Sings Operetta [Streaming Audio. (2005). Warner Music. (2005) Consultado da base de datos de Alexander Street]
• The Differences in an Operetta & a Musical: The Business of Singing - Youtube video posted by Expert Village Leaf Group
• Famous Operettas - Youtube video posted by Kaleb Fair