Lousame: Concello da comarca de Noia, na provincia da Coruña

Segundo o padrón municipal (INE 2020) ten 3.268 habitantes (1.624 homes e 1.644 mulleres). O xentilicio é lousamán.

Lousame

Localización
42°45′32″N 8°49′46″O / 42.758888888889, -8.82944444444448°49′46″O / 42.758888888889, -8.8294444444444
Estado	España
Comunidade autónoma	Galicia
Provincia	Provincia da Coruña
Capital	Portobravo
Poboación
Poboación	3.145 (2023) (33,37 hab./km²)
Xeografía
Parte de	Mancomunidade de Concellos «Serra do Barbanza» Noia
Superficie	94,24 km²
Altitude	20 m
Comparte fronteira con	Dodro Noia Brión Porto do Son Rianxo Boiro Rois
Organización política
• Alcaldesa	Teresa Villaverde Pais
Eleccións municipais en Lousame
Identificador descritivo
Código postal	15214
Fuso horario	UTC+01:00
Código INE	15042
Páxina web	concellodelousame.com

É un concello principalmente agrario. Abrangue sete parroquias con 75 núcleos de poboación.

O nome de Lousame consérvase dende a época romana. Provén da palabra latina lausia, que corresponde ás lousas que tanto abundan no concello.^{[Cómpre referencia]}

O concello ten unha superficie de 93 km², e abrangue 7 parroquias. Limita ao norte co concello de Brión, ao sur con Boiro e Rianxo, ao leste con Rois e Dodro e ao oeste con Porto do Son. É un territorio cun relevo abrupto, con fortes contrastes entre o fondo dos vales (20 msnm) e cumios de altitude media (monte Iroite, de 685 m, e a Muralla, de 674 m). A estación meteorolóxica de Lousame é a que recolleu máis pluviosidade de toda Galicia nos anos consecutivos de 2017-2022.

Nos terreos ocupados polo concello consérvanse restos prehistóricos (mámoas), da Idade de Bronce (petróglifo de Lesende) e da época castrexa. De feito, no propio escudo do concello aparecen reflectidos sete castros (Coto do Castro, Castro de Comparada, Castro de Servia, Castelo de Fruíme, Castelo de San Lourenzo, Castro de Berrimes e Castro do Lourido).

Da época da romanización consérvase o topónimo do concello, procedente da palabra celtolatina lausia, que corresponde aos xistos ou lousas que tanto abundan nesa parroquia (montes de Aldeagrande, Seoane e Cruído).

Na Idade Media fundouse o mosteiro de Toxos Outos, na beira dereita do río de San Xusto. No tombo de san Xusto, do século XII, aparece reflectida moita documentación da época medieval. No século XVII o mosteiro foi anexionado ao de Sobrado dos Monxes, converténdose en priorado do mesmo. Xa coa desamortización de Mendizábal desintegrouse por completo, converténdose na igrexa parroquial de San Xusto de Toxos Outos e perdendo a autonomía xurisdicional que tivera na Idade Media.

Entre 1730 e 1777 viviu na aldea de Fruíme Diego Antonio Cernadas de Castro, escritor e defensor de Galicia, que exerceu o cargo de cura nesta aldea, aínda que neste época a parroquia de Fruíme non era de Lousame.

O concello de Lousame conformouse como tal en 1836, cando tiña 3.514 habitantes. Foi anexionada a parroquia de San Martiño de Fruíme (que pertencía ao concello de Boiro) e a de San Xoán de Camboño (Porto do Son). Amais, a parroquia de Santa María de Roo, que pertencía á xurisdición de San Xusto, pasou ao concello de Noia.

Durante a segunda metade do século XIX chegou a haber 5 fábricas de papel en Lousame na ribeira de varios ríos. A máis importante foi a de Diego Fontán, na ribeira do río Vilacova.

A casa consistorial está na aldea de Portobravo desde a década de 1950, se ben ata entón estivera no lugar de Cruído. Nesa época acadouse o período de máxima poboación (6.555 habitantes) debido ao auxe das explotacións mineiras de Finx.

Mosteiro de San Xusto de Toxos Outos

Minas de Finx

Fábrica de papel de Fontán

Chegou a haber cinco fábricas de papel á beira dos ríos Vilacoba e San Xusto, sendo a máis importante a fundada en 1863 polo matemático e xeógrafo Domingo Fontán. Estaba situada na ribeira esquerda do Vilacoba, á altura do lugar do Castro. O edificio, de planta rectangular, tiña cuberta a dúas augas e gran cantidade de fiestras dispostas de xeito rítmico. Esta arquitectura era funcional, pois as fiestras servían para ventilar o interior para o secado do papel. Había dous niveis de catorce fiestras, tendo o corpo máis baixo catro aberturas máis grandes. A auga chegaba a través dunha canle de pedra de lonxitude considerable e con moita capacidade, que recollía a auga río arriba.

•  
  Igrexa de San Xusto
•  
  Antiga casa parroquial de San Xusto. Hoxe albergue.
•  
  Río San Xusto
•  
  Fervenza en Toxos Outos
•  
  Moas dos muíños en Toxos Outos
•  
  Restos do antigo mosteiro en Toxos Outos

Para unha lista completa de todos os lugares do concello de Lousame vexa: Lugares de Lousame.

Wiki Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Lousame

Bibliografía

• González Pérez, Clodio (2014): Concello de Lousame. Patrimonio arqueolóxico, histórico, artístico e arquitectónico, Ed. Toxosoutos - Concello de Lousame, ISBN 978-84-943014-4-5

Outros artigos

• Eleccións municipais en Lousame