Carabuña

En botánica pódese definir como un endocarpo leñoso.

O endocarpo é a capa máis interna do pericarpo, é dicir, a parte do froito que rodea ás sementes. Nas drupas é unha estrutura moi dura que rodea a unha única semente, de aí os nomes populares.

Non todos os endocarpos son leñosos, e por iso carabuña non é sinónimo de pebida. Nas bagas, como o arando (Vaccinium spp.) ou a grosella (Ribes spp.), o endocarpo é moi brando e contén multitude de pequenas sementes. Nos hesperidios, como as laranxas e os limóns, o endocarpo son gallos sucosos que conteñen as pebidas, e é a única parte que se consome, pois o mesocarpo dos cítricos é unha fibra branca. Nas núculas, como os pistachos, o endocarpo adoita ser unha casca dura que se debe quitar para consumilas. Finalmente, nos pomos, como a mazá e a pera, o endocarpo é coriáceo, e denomínase carozo.