Antònia Font

Entre os temas do universo creativo de Antònia Font destacan, en especial, o espazo, a astronomía e todo o que se relaciona coa astronáutica; pero tamén o ambiente máis cotián e achegado, que estabelece un lugar constante entre unha perspectiva local, global e universal ou cósmica do mundo.

Antònia Font
Orixe	Mallorca, España
Período	1997 - 2013
Xénero(s)	pop
Na rede
https://antoniafont.cat/ e https://www.antoniafont.com/inici/

Habitualmente, clasifícanos como un grupo de pop, malia que eles manifestan que no momento de compoñer as cancións non teñen "prexuízos de estilo", e os temas son unha cousa que a miúdo sae espontaneamente.

O compositor dos temas é o guitarrista do grupo, Joan Miquel Oliver, que tamén edita discos en solitario e escribe letras doutros grupos, como Fora des Sembrat.

Circularon diferentes versións e lendas sobre a orixe do nome do grupo. A que historicamente tomou máis forza é a que di que "Antònia Font" era o nome dunha rapaza que tivera relacións amorosas con todos os membros da banda. Con todo, sempre que se lle pregunta ao grupo sobre o seu nome, responderon que se debe a unha compañeira de universidade que os acompañou durante o período de formación. Explican que se alegrou moito cando decidiron poñerlle o seu nome a un grupo formado só por homes.

No ano 1997 Antònia Font gravou a súa primeira maqueta, onde había catro temas titulados Cibernauta Joan, L'Univers és una festa, Rumba e Es xifon és un aparato. Destacan por unhas letras imaxinativas e unha adaptación libre de diferentes estilos musicais. O primeiro concerto foi o mesmo ano nos quintos de Bunyola. A partir de aquí, o grupo comeza a tocar polos bares dos arredores de Mallorca ata a publicación do primeiro disco.

No 1999 gravaron nos estudios Tj Sò o seu primeiro disco titulado Antònia Font igual que o grupo, baixo a produción de Tomeu Janer.

Dous anos despois, o 17 de febreiro de 2001, presentaron o segundo en Barcelona: A Rússia. Nesta ocasión optaron polo continuismo, xa que no anterior traballo funcionara e a fórmula cultivada gustáballes, segundo opina Pau Debon, o cantante do grupo. Nestes dous discos xa están moi presentes os elementos sorprendentes.

O seu seguinte traballo discográfico, titulado Alegria, apareceu ao cabo dun ano. Sen abandonar o estilo, o ton e o ritmo das súas cancións, o cambio do segundo ao terceiro disco foi maior do que houbera entre o primeiro e o segundo.

Taxi, o cuarto traballo discográfico de Antònia Font, presentouse en 2004 e fíxoo acompañado de material audiovisual (un DVD e textos adxuntos).

No 2006 presentouse Batiscafo Katiuscas. Se el disc Taxi se caracterizaba por un contido relacionado co espazo exterior e os mundos e personaxes inventados, Batiscafo Katiuscas é unha viaxe interior na que a soidade e a melancolía están moi presentes.

En Coser i cantar, gravado cos cincuenta músicos de corda e vento da Bratislava Symphony Orchestra, e con arranxos do compositor contemporáneo Miquel Àngel Aguiló, reinterpretan vinte temas, nos que descobren unha perspectiva inédita da unión entre pop e sinfonía. Por aquesta esta obra, en xullo de 2008 recibiron o Premio Nacional de Música concedido pola Generalitat de Cataluña, no que destaca "a personal aportación á música pop-rock en catalán do quintento mallorquí".

12 de abril de 2011 saíu o seguinte CD da banda: Lamparetes, botando por terra así algúns rumores que anunciaban a fin da banda. O 22 de marzo adiantaron unha cación do CD: Clint Eastwood, tema que fai unha homenaxe ao cineasta.

Ligazóns externas

• Páxina web oficial do grupo
• páxina Myspace oficial do grupo
• Páxina de Facebook oficial do grupo
• Páxina con todos os discos e letras do grupo