تپه یا تُنب یا پشته واژهای فارسی به معنی ارتفاعی نه بس بلند از زمین، تل، پشته، برآمدگی، توده، نجد، ربوه، گر و ماهور است.
در پارسی دری و در برخی گویشهای محلی به کار رفتهاست. از جمله گویش تنگستانی و لارستانی به ویژه در گویش کوخِردی و شهرستان بستک هرمزگان به کار میرود. واژهٔ فارسیِ تپه شکلی دیگر از واژههای قدیمی تر پارسیِ تبره و تبرک در معنی هر جای از زمین که برآمده و گرد باشد، است. زبانهای ترک تبار نیز این واژه را از فارسی وام گرفتهاند. به کوه پست و پشته بلند از خاک یا شن در فارسی «تپه» گویند. در زبان دری «تبره»، «تبرک» و «گر» نیز گزارش شدهاست. برابر برخی تعریفها، گردی و برآمدگی از زمین، دو شاخصه آن، بهشمار میآیند. معادل این واژه در عربی، کلمه «تَلّ»، مفردِ «تِلال» به معنای تودهای از شن یا قطعهای از زمین است که بر اطرافش مُشرِف باشد.
واژه تپهسار (به انگلیسی: Upland) بیشتر برای اشاره به رشته تپههایی با بلندای ۳۰۰ متر تا ۵۰۰–۶۰۰ متر، به کار میرود.
همچنین برای واژهٔ Hillside، عنوانهایی مانند تپهکنار، کنار تپه، شیب تپه، دامنه تپه، سرازیری تپه، سینه کش یا دامنه به کار میرود.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ تپه موجود است. |
This article uses material from the Wikipedia فارسی article تپه, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). محتوا تحت CC BY-SA 4.0 در دسترس است مگر خلافش ذکر شده باشد. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki فارسی (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.