Вячаслаў Леанідавіч Насевіч

20 ліпеня 1957, Віцебск, Беларусь) — беларускі гісторык, генеалог, археолаг, архівіст. Спецыяліст па гістарычнай і архіўнай інфарматыцы, ранняй палітычнай гісторыі ВКЛ. Кандыдат гістарычных навук (1991).

Скончыў у 1982 годзе факультэт журналістыкі БДУ па спецыяльнасці «Журналістыка».

У 1983—1993 гадах працаваў у Інстытуце гісторыі АН БССР: лабарант, навуковы супрацоўнік аддзела археалогіі зон новабудоўляў, аддзела археалогіі сярэдневяковага перыяду; навуковы супрацоўнік аддзела спецыяльных гістарычных навук.

У 1991 суіскальнік на кафедры археалогіі гістарычнага факультэта Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта, абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Папуляцыйна-дэмаграфічныя працэсы ў эпоху ніжняга і сярэдняга палеаліту (Досвед камп’ютарнага мадэлявання)».

У 1993—1997 гадах у Камітэце па архівах і справаводству Рэспублікі Беларусь: загадчык аддзела дзяржаўнай геральдычнай службы, загадчык аддзела геральдыкі і генеалогіі. У 1998—2020 гадах дырэктар Беларускага навукова-даследчага цэнтра электроннай дакументацыі. У 1994—2020 гадах выкладаў на гістарычным факультэце БДУ, у 1998 і 2000 гадах на гістарычным факультэце Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта.

Член Геральдычнага савета пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2007).

У 1993—2007 гадах член Асацыяцыі «Гісторыя і камп’ютар» краін Садружнасці Незалежных Дзяржаў.

У жніўні 2020 года падпісаў зварот беларускіх навукоўцаў супраць гвалту.

Асноўныя кірункі навуковай дзейнасці: гісторыя Беларусі ў перыяд феадалізму, найперш праблема ўтварэння і тэрытарыяльнага фарміравання Вялікага Княства Літоўскага; з дапаможных гістарычных дысцыплін: гістарычная геаграфія і картаграфія, генеалогія, гістарычная дэмаграфія, гістарычная і архіўная інфарматыка.

Аўтар каля 350 прац (на сяр. 2003), між іншым, 2 навукова-папулярныя манаграфіі, 182 энцыклапедычныя артыкулы і 47 гістарычных карт для «Энцыклапедыі гісторыі Беларусі» і «Беларускай энцыклапедыі», 6 гістарычных карт для «Нацыянальнага атласа Беларусі» і інш. Асноўныя распрацоўкі ў галіне гістарычнай інфарматыкі — імітацыйная мадэль папуляцыйна-дэмаграфічных працэсаў у старажытным грамадстве (1987—1990), структура генеалагічнай базы даных «Радавод» для Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі (1993—1994), гістарычная геаінфармацыйная сістэма «Губернія» і сеціўная пляцоўка «Архівы Беларусі» (з 1998), мадэль-рэканструкцыя жыццёвага цыклу традыцыйнай сялянскай гаспадаркі (з 1993).

Лаўрэат прэміі «За духоўнае адраджэнне» (2020) за выданне «Вялікага гістарычнага атласа Беларусі».

• Беларусы: станаўленне этнасу і нацыянальная ідэя. Смаленск, 2015.
• Традиционная белорусская деревня в европейской перспективе. Минск, 2004.
• Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: Падзеі і асобы. Мінск, 1993.
• Генеалагічныя табліцы старадаўніх княжацкіх і магнацкіх беларускіх родаў 12-18 стагоддзяў. Мінск, 1993.

Удзел у калектыўных працах

• Гістарычны атлас Беларусі. Мінск, 2020.
• Вялікі гістарычны атлас Беларусі: у 4 т. Т. 1. Мінск, 2020.
• Вялікі гістарычны атлас Беларусі: у 4 т. Мінск, 2009—2018 (прэмія «За духоўнае адраджэнне», 2020)
• Вялікія князі Вялікага Княства Літоўскага: [для сярэдняга і старэйшага школьнага ў зросту]. Мінск, 2017.
• Беларусь. Свой посад меж народами [Электронный ресурс]: Беларусь в международных отношениях в XVIII веке. Минск, 2011.
• Гісторыя Беларусі: у 6 т. Т. 2: Беларусь у перыяд Вялікага Княства Літоўскага. Мінск, 2008.
• Вялікае княства Літоўскае: энцыклапедыя: у 3 т. Мінск, 2007—2010.
• Нацыянальны атлас Беларусі. Мінск, 2002.
• Беларуская энцыклапедыя: у 18 т. Мінск, 1996—2004.
• Нарысы гісторыі Беларусі: у 2 ч. Ч. 1. Мінск, 1994.
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: у 6 т. Мінск, 1993—2003.