Сар’я: вёска ў Дрысенскім раёне Віцебскай вобласьці Беларусі

Цэнтар сельсавету Дрысенскага раёну Віцебскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 514 чалавек. Знаходзіцца за 20 км на поўнач ад Дрысы, на аўтамабільнай дарозе Дрыса — Асьвея.

Сар’я
трансьліт. Sarja
Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Віцебская
Раён:	Дрысенскі
Сельсавет:	Сар’янскі
Насельніцтва:	514 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2151
Паштовы індэкс:	211627
СААТА:	2210876086
Нумарны знак:	2
Геаграфічныя каардынаты:	55°54′39″ пн. ш. 27°53′1″ у. д. / 55.91083° пн. ш. 27.88361° у. д. / 55.91083; 27.88361 27°53′1″ у. д. / 55.91083° пн. ш. 27.88361° у. д. / 55.91083; 27.88361
Сар’я на мапе Беларусі ± Сар’я Сар’я
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Першы ўспамін пра Сар’ю датуецца 1506 годам, калі яна знаходзілася ў валоданьні Сапегаў. У 1753 годзе паселішча набыў будучы староста амсьціслаўскі Мікалай Лапацінскі.

У 1850 годзе (паводле іншых зьвестак — у 1852 годзе) Ігнаці Лапацінскі распачаў у Сар’і будову касьцёла, асьвечанага ў чэрвені 1857 году. Станам на 1863 год у вёсцы было 379 жыхароў.

У 2008 годзе Сар’я атрымала афіцыйны статус аграгарадку.

• 2010 год — 514 чалавек
• 1999 год — 564 чалавекі

•  
  Н. Орда, XIX ст.
•  
  А. Карманскі, XIX ст.
•  
  «Nasze kościoły», 1914

• Касьцёл Найсьвяцейшай Панны Марыі (1857, цяпер — Царква Ўсьпеньня Прасьвятой Багародзіцы БЭМП)
• Парк пры былой сядзібе Лапацінскіх

• Мікалай Тадэвуш Лапацінскі (1715—1778) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, ваявода берасьцейскі
• Ігнаці Лапацінскі (1822—1882) — адзін з кіраўнікоў нацыянальна-вызвольнага паўстаньня 1863—1864 гадоў, у складзе Аддзелу кіраўніцтва правінцыямі Літвы
• Эдуард Самуйлёнак (1907—1939) — беларускі празаік, драматург

  Сар’я — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Сар’я , Radzima.org
• Сар’я — парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі на Catholic.by
• Сар’я на Globus.tut.by
• Sarya // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom X: Rukszenice — Sochaczew. — Warszawa, 1889. — S. 328