Ручнікі

Упершыню прагучала ў 1959 годзе ў Віцебску на аглядзе мастацкай самадзейнасьці, пасьля чаго яе сталі выконваць прафэсійныя сьпевакі, у тым ліку гурт «Песьняры». На першых грамзапісах памылкова пазначалася ў якасьці народнай. Стала найбольш папулярнай сярод больш як 200 песьняў кампазытара Міколы Пятрэнкі.

Выкладнік беларускай мовы і літаратуры Мікола Пятрэнка (1919—1997) заўважыў верш «Ручнікі» студэнткі БДУ Веры Вярбы (Гертруды Сакаловай; 1942—2012) ў часопісе «Полымя». Яго кранула дзея і дасьціпнасьць гутаркі на падставе народных вобразаў. Ручнік абазначаў утульнасьць дому, гасьціннасьць яго гаспадароў і повязь усіх пакаленьняў роду. Таму ручнік выступаў абярэгам сям’і. Вада ўвасабляла жыцьцё, а рака ўспрымалася ў якасьці плыні, якая жывіць навакольле каханьнем. Словы «ўпусьціла дзеўка беленькі ручнік» абазначалі кіданьне сямейных патрабаваньняў у плыню асабістага каханьня. Пацалунак служыў ахоўнікам узьніклых стасункаў між каханкамі, якіх аберагаў ад спакусьлівай вірлівасьці. У выкананьні гурта «Песьняры» злучнік «што як» замяніў «бо», у выніку чаго выраз стаў перадаваць гумар хлопца.

• ВІА «Песьняры». Песьня «Ручнікі» // Сяргей, 10 ліпеня 2014 г. Праверана 29 жніўня 2021 г.
• Гурт «Песьняры». Песьня «Ручнікі» (чорна-белае відэа) // «Глямурны цыган», 10 сьнежня 2008 г. Праверана 29 жніўня 2021 г.
• В. Арлоў. «Песьняры» - Батлейка. Песьня «Ручнікі» (Беларускае тэлебачаньне 1971 г.) // «Павет», 8 студзеня 2009 г. Праверана 29 жніўня 2021 г.

Гэта — накід артыкула пра Беларусь. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.