Парнаграфія ў Кітаі забароненая і караецца законам да трох гадоў.
У Кітаі парнаграфія была даступная для невялікага кругу асоб. Порнавырабы тайна «па-ціху» прывозілі з-за мяжы, як правіла з Заходняе Эўропы, асабліва з Францыі. У пачатку 20 ст. краіны Эўропы змаглі ўвесьці войскі ў нутро кітайскіх зямель. Разам зь імі ў Кітай прывезлі кіно і фатаграфіі, дзе нейкія зь іх мелі непрыстойны зьмест.
Пачалі стварацца ўмовы адпачынку: корчмы, блудзілішча і кінатэатры. У іх насельнікі краіны маглі глядзець дзіва, у тым ліку і порна. Людзі, якія мелі ўласныя кінакамэры і фотапараты, рабілі непрыстойныя здымкі насельнікаў. Потым іх вывозілі па-за краіну ў Заходнюю Эўропу, ЗША, Брытанію й Ірляндыю, Японію і далей у іншыя краіны сьвету.
Порнавырабы сталі даступнымі для простага чалавека. У 1980-ыя гады ледзь усе рынкі краіны мелі месца продажаў відэа, дзе таксама можна было купіць порна. Сталі прадавацца порначасопісы самаробныя тутэйшыя й замежныя, як правіла зь Францыі, Японіі, Тайлянду й ЗША.
Невядома час стварэньня першае порнастужкі ў Кітаі. У краіне неіснуюць прызнаныя дзяржаваю вытворцы порна, але разам з тым вытворчасьць порна забаронае і караецца законам. Самаробнае порна ў краіне вырабляецца і распаўсюджваецца празь сеціва, або паміж людзьмі «з рук у рукі».
Рынак краіны мае ўсе віды порна:
This article uses material from the Wikipedia Беларуская (тарашкевіца) article Парнаграфія ў КНР, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Зьмест даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначанае іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (тарашкевіца) (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.