Сынковічы: вёска ў Беларусі

Уваходзяць у склад Сынковіцкага сельсавету Зэльвенскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 34 чалавекі. Знаходзяцца за 15 км ад Слоніму, на ўсход ад шашы Р99.

Сынковічы
трансьліт. Synkovičy
Абарончая царква
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гарадзенская
Раён:	Зэльвенскі
Сельсавет:	Сынковіцкі
Насельніцтва:	34 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1564
Паштовы індэкс:	231946
Нумарны знак:	4
Геаграфічныя каардынаты:	53°7′7″ пн. ш. 25°9′17″ у. д. / 53.11861° пн. ш. 25.15472° у. д. / 53.11861; 25.15472 25°9′17″ у. д. / 53.11861° пн. ш. 25.15472° у. д. / 53.11861; 25.15472
Сынковічы на мапе Беларусі ± Сынковічы Сынковічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Сынковічы — старажытная вёска на гістарычнай Слонімшчыне (частка Наваградчыны). Да нашага часу тут захавалася царква Сьвятога Міхала ў стылі беларускай готыкі, унікальны помнік архітэктуры першай паловы XVI стагодзьдзя.

Традыцыйная гістарычная назва вёскі — Сынковічы — фіксуецца ў навуковых працах і энцыкляпэдычных даведніках. Аднак у 1960-я гады рэдактар газэты Зэльвенскага раёну, які паходзіў з Краснадарскага краю Расеі, з прычыны няведаньня беларускай мовы і мясцовай тапанімікі перайначыў беларускую назву вёскі на Сынкавічы.

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Сынковічы ў гістарычных крыніцах ўпамінаюцца ў пачатку XVI стагодзьдзя, калі тут збудавалі абарончую царкву. На думку асобных дасьледнікаў, царкву збудавалі ў пачатку XV стагоддзя з фундацыі вялікага князя Вітаўта. Аднак гэта не пацьвярджаюць гістарычныя крыніцы і гісторыкі архітэктуры і мастацтвазнаўцы, якія спасылаюцца на час пабудовы іншых падобных позьнегатычных храмаў.

У 1566 годзе Сынковічы знаходзіліся ў валоданьні Івана Есьмана. У 1576 годзе кароль і вялікі князь Стэфан Баторы надаў вёсцы прывілей на таргі ў нядзелі і корчмы. У канцы XVIII ст. Сынковічы перайшлі да Пуслоўскіх.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

 

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Сынковічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Слонімскім павеце Слонімскай, з 1797 году — у Літоўскай, з 1801 году — у Гарадзенскай губэрнях.

Перад рэформай 1861 году і ў другой палове ХІХ ст. таварны характар у Сынковічах набыло садаводзтва і агародніцтва. У гэты час у вёсцы зьявілася першая крама. У 1905—1913 гадох у Сынковічах працавала вінакурня, якая ў 1908 годзе займела паравы рухавік.

Найноўшы час

З 25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Сынковічы знаходзіліся на тэрыторыі Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі на тэрыторыі, дзе знаходзіцца вёска, была абвешчана ўлада Беларускай ССР. Паводле Рыскай мірнай дамовы 1921 году Сынковічы апынуліся на тэрыторыі міжваеннай Польскай Рэспублікі.

З 1926 году Сынковічы сталі цэнтрам уніяцкай парафіі, у якой пэўны час служылі сьвятары з Усходняй місіі езуітаў у Альбяртыне каля Слоніма.

З 1939 году Сынковічы ў складзе БССР. У 2007 годзе ў выніку рэканструкцыі царкоўнай званіцы над ёй за грошы расейскага спонсара паставілі вялізны пазалочаны купал-цыбуліну, які псуе мастацкае аблічча помніка архітэктуры.

• Царква на старых здымках
•  
  С. Забароўкі, 1909 г.
•  
  1915 г.
•  
  А. Віслоцкі, 1923 г.
•  
  Я. Булгак, 1930 г.

• XX стагодзьдзе: 1921 год — 145 чал.; 1999 год — 86 чал.
• XXI стагодзьдзе: 2010 год — 34 чал.

Славутасьці

• Званіца (1891)
• Сядзіба Лесьнічоўка (пач. XX ст.)
• Сядзіба Пуслоўскіх (XIX — пач. XX ст.)
• Царква Сьвятога Міхала (першая пал. XVI ст.)

Страчаная спадчына

• Фальварак Сынковічы II

• Краявіды Сынковічаў
•  
  Царква, галоўны фасад
•  
  Царква з боку апсыды
•  
  Скляпеньні царквы
•  
  Бровар

• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 2: Januszpol — Wola Justowska. — Warszawa, 1902.

  Сынковічы — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў